Jans leert een nieuwe taal

Wat ons opvalt sinds we hier wonen is dat we in deze tuin veel meer vogels hebben dan in onze oude tuin. Schijnt te komen dat we hier meer bomen in hebben staan en meer vogelvriendelijke struiken. Hartstikke leuk, al die kwetteraars ! Dus 's winters allerlei lekkers voor die beestjes in huis halen en het is echt een prachtig gezicht hoe ze pikken van de zaadjes, vetbollen en pinda's.

Afgelopen zomer hadden we toch wel wat minder vriendelijke ervaringen met onze gevleugelde vriendjes. Met een onkruid bestrijdingsmiddel in een hoge drukspuit hadden we het terras behandeld. Er was nog wat van over, dus dat erin laten zitten voor later een herbehandeling. Alleen waren we dat vergeten en diezelfde drukspuit ( inclusief inhoud ) gebruikt met een nieuw middel erin tegen mos in het gras. Je snapt, het mos was dood ... het gras ook ... Dus de boel opnieuw ingezaaid en dagelijks gesprekjes gevoerd met de zaadjes dat ze maar snel moesten groeien.

Je snapt niet waar ze vandaan komen maar binnen 2 uur was ons "grasveld" bezaaid met vogels van allerlei soorten pluimage. We hoorden ze bijna roepen naar elkaar :"Nieuw restaurantje ontdekt, kom gratis zaadjes pikken !". Tja, dilemma, hoe krijg je die beestjes nu aan het verstand wanneer we zaadjes strooien wat ze mogen eten, en wanneer we zaadjes strooien wat niet bedoeld is om te eten ? We lieten ze schrikken door tegen het raam aan te tikken en ze te vertellen  dat dit toch echt niet de bedoeling was. Voor de show vlogen ze dan even weg een boom in om 10 seconden later weer rustig neer te strijken bij de zaadjes. Ze zaten ons gewoon uit te lachen ! Als ze de buik vol hadden gingen ze rustig liggen uitbuiken op ons vernielde veld om even later weer lekker door te gaan. Dreigementen dat we onze kat Branco de tuin in zouden sturen liepen ook op niets uit.

Nu sinds een paar weken hebben we de zaadjes, vetbollen en pinda's weer buiten hangen. Uiteraard komen er veel vogels op af. Maar als ik goed kijk herken ik een aantal vogels en die zie ik schichtig om zich heen kijken terwijl ze zich te goed doen aan de hapjes. Ik voel me gelijk schuldig en heb zojuist het boek Vogeltaal aangevraagd in de hoop dat ik ze volgende week in het "musjes" of "roodborstjes" kan vertellen dat ze hier echt ongegeneerd van mogen genieten ! 

Jans moet krabben !

Na het ontbijt vanmorgen besefte ik dat ik boodschappen moest doen. Eerst nog een bakje koffie. En ook nog maar even de pc aangezet om te kijken of ik nog nieuwe berichtjes op mijn weblog heb ( blijft altijd leuk om te kijken ! ) en ja, er waren nieuwe berichtjes, leuk ! Dan ook nog maar nu.nl bekeken en wat ik al vreesde werd bevestigd : het vriest en ik moet dus de auto krabben. Had nog even een ijdele hoop dat we ook op dit gebied in de polder achterlopen en mijn hoofd om de hoek van de deur gestoken. Maar helaas : ik moet echt krabben !

Dus de winterjas aangetrokken, dikke handschoenen aan, het thuisfront gewaarschuwd dat als ik binnen een uur niet terug ben, er hulptroepen ingeschakeld moet worden. Ik krijg dan visioenen dat er dan zo'n grote Sint-Bernard met een vaatje whiskey om z'n nek mijn leven komt redden. Toen ik uiteindelijk alle moed bij elkaar had geraapt en buiten stond om de auto te krabben, dacht ik opeens aan een reclamefilmpje die ik ooit een keer heb gezien op You Tube. Hij is zo leuk, dat ik hem jullie niet wil onthouden :
 

Jans strijd met De Verleiding

Tot ongeveer mijn 28ste jaar ben ik slank geweest. Jammer genoeg heb ik me dat in die periode niet zo  gerealiseerd. Zelfs toen vond ik dat er eigenlijk wel wat af mocht. Dat ik zwaarder werd komt door Ron ! Oké, makkelijk om de schuld op een ander te schuiven, terwijl ik het lekkers allemaal zelf in eigen mond stop, maar het voelt wel zo. Toen Ron en ik bij elkaar kwamen was hij eng mager en ik dacht dat ik daar wat aan moest doen. Toen we nog niet samenwoonden nam ik in het weekend mijn oven mee naar zijn huis ( deze staat nu nog in de bieb van Oldebroek ! ) en zette deze naast het bed neer. Op zondagochtend vanuit bed Danerolles in de oven zetten en dat was dus lekker wakker worden met de geur van croissantjes. Kan niet anders zeggen dat al dat lekkere eten effect had ... bij mij, maar niet bij Ron.

Dus na een paar jaar vond ik dat het te gek werd en aan het lijnen geslagen. Moet zeggen : dit ging me heel goed af, de kilo's vlogen eraf ! Alleen kwam toen het besef dat lijnen niet het probleem is, wat daarna komt dat is het probleem ! Lijnen is namelijk een dieet voor het leven ... Want oh, als je van lekker eten houdt is het gewoon geen optie om dit vol te houden. Dus in de loop der tijd kwam er hier en daar weer een pondje bij en uiteindelijk was ik zwaarder dan op moment dan toen ik begon met lijnen. Zoals we weten heet dit het jojo-effect. Nou, blijkbaar ben ik dus een echte jojo, want dit heeft zich een aantal keren herhaald. Toen was ik het zat en besloot te stoppen met lijnen. En ik moet zeggen, ik blijf nu aardig stabiel. De ene keer, iets zwaarder, dan weer iets lichter, maar ik blijf nu aardig op hetzelfde gewicht. En zolang ik dit op deze manier kan volhouden zal ik blij zijn. Mijn BMI is te hoog, maar ik heb er inmiddels vrede mee.

In een supermarkt voel ik mij ook altijd als een kind in een snoepwinkel. Heerlijk al dat eten om me heen ! Uit veiligheidsoverwegingen voor mezelf en voor de portemonnee kom ik niet te vaak in een Albert Heijn, want daar liggen echt teveel verleidingen op me te wachten. Vooral zo'n kaasafdeling met al die heerlijk stinkende Franse schimmelkazen. Het lekkerst is zo'n kaas die al een poos uit de koeling is, lekker zacht is geworden zodat tie uit zichzelf van tafel loopt. Het water loopt me bij voorbaat al in de mond.

Op de een-of-andere manier associeer ik gezelligheid met lekker eten en lekker drinken. Als ik van iemand hoor dat ze een gezellige avond hebben gehad ga ik er als vanzelfsprekend vanuit dat ze lekker gegeten en gedronken hebben.  Als we mensen uitnodigen thuis en ik hoop op een gezellige avond, dan komen er lekkere drankjes en hapjes op tafel. Gelukkig hebben we een aantal gelijkgestemden gevonden.  Ben wel blij dat Ron hierin iets minder fanatiek in is dan mij, zo houden we elkaar in evenwicht. Bij een stel vrienden van ons is 1 van hen net zo'n liefhebber als ik ben, waren wij samen een stel dan zouden we binnen no-time echt tonnetje rond zijn.

Vooral in deze tijd van het jaar liggen overal de verleidingen. Al die luxueuze spullen die je nu in de supermarkten ziet liggen. Nieuwe producten die ik toch eigenlijk allemaal wil uitproberen. Het ligt nu ook zoveel eerder in de winkel dan voorheen. De supermarkten willen eigenlijk dat je al dit lekkers 2 keer koopt : de 1ste keer om te proeven/testen en de 2de keer voor het echte feestmaal. In deze tijd naar de supermarkt zijn is voor mij gewoon een feestje ! En als het aan mij ligt komt er nog een 3e keer dat je verleidt wordt tot dit lekkers : in de eerste week van januari. Hoe katerig kun je het hebben als je dan de folders ziet : aanbiedingen van ( ook lekker hoor ! ) speklappen, hutspot en aardappelen. December is dan voorbij, we moeten weer zuinig aandoen en het vooral ( in mijn ogen dan ! ) niet gezellig hebben.

Jans passie voor auto's

"Een rijbewijs is de basis van je onafhankelijkheid" is 1 van mijn standaarduitdrukkingen. En als je in de polder woont ben je er ook echt afhankelijk van. Naast je rijbewijs heb je dan ook een auto nodig. Dan zou je toch verwachten dat ik dan daar ook zuinig op ben ... Helaas, ik moet bekennen dat ik dat dus niet ben. Een auto is voor mij een Ding zoals een stofzuiger voor mij ook een Ding is en een stofzuiger stof ik ook niet af, laat staan dat ik deze ga wassen. Kan altijd verbaasd zijn als mensen elke week hun auto wassen. Ik vertrouw dat ook niet, zit vast een luchtje aan : moeten ze sporen uitwassen ofzo, zijn ze ergens tegen aangereden wat niemand mag weten of komen ze ergens vandaan wat weggewassen moet worden ?  Het maakt mij ook niet uit hoe een auto eruit ziet, rood met een paars randje, kanariegeel ( ja, die heb ik gehad ! ), als tie maar veilig is, betrouwbaar is en rijdt. Hij krijgt wel op tijd z'n beurten, dat vind ik dan wel belangrijk.

Toen de jongens van Ron nog klein waren en als we dan ergens waren waar een sportwagen stond, waren ze niet bij die auto weg te slaan. Ik vroeg dan wel eens : "wat zou zo'n auto nou kosten ?". Dan werd er een prijs genoemd waar ik van achterover sloeg en zei dan :  zóveel geld en dan kun je er nog maar met z'n 2-en in ?!". De jongens keken me dan meewarig aan, ik begreep er niks van. Eerlijk gezegd vind ik elke cent die aan een auto besteed wordt teveel. De aanschaf van een auto is dan bij ons ook een gebeurtenis die met zorg uitgevoerd wordt. Ron informeert mij een aantal maanden tevoren dat het eigenlijk weer eens tijd wordt om 1 van onze auto's te vervangen. Ik reageer acuut als struisvogel en doe zoals zo'n beest het betaamt : de kop in het zand steken. Op moment dat ik het echt niet meer kan ontwijken vraag ik om welke auto het gaat en geef hem de vrije hand. Klinkt soepel nietwaar ?

Maar die vrije hand geven is niet altijd zo geweest, daar ging wel het teen-en-tander aan vooraf. Jaren geleden had ik mijn auto in de prak gereden en er moest dus snel een andere komen.  Dit was nog voor het tijdperk dat je auto's online kon vinden. Uit eerdere ervaringen was al gebleken dat we dit onderdeel maar niet samen moesten doen, dus Ron ging alleen op zoek. Dagenlang was tie op pad en uiteindelijk belde hij me en vertelde dat hij een Polo voor mij had gezien en je snapt mijn vraag was : "wat moet tie kosten ?". Het was nog in de guldentijdperk en Ron antwoordde : €2000,00 gulden. Mijn enige reactie was dat ik zei dat ik dit veel geld vond. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn en Ron zei : "weet je wat je doet, je zoekt zelf maar een auto". Thuisgekomen was hij terecht boos en zei : "je vroeg *^&*$ niet eens welke kleur de auto had !". Om een crisis te voorkomen hebben we toen rond tafel gezeten en hebben de afspraak gemaakt dat ik mij met de aanschaf van auto's niet meer zal mee gaan bemoeien. Die afspraak staat nog steeds en is voor ons de beste manier.

Als mensen in mijn auto stappen hebben ze nogal eens de neiging om gelijk weer uit te stappen. Ik geef ze een keus : meerijden en mond houden of gaan lopen. Gek genoeg heb ik nog nooit iemand gehad die voor het laatste koos. De auto is van binnen 1 grote vuilnisbak, alles wat ik ooit een keer heb meegenomen in de auto ligt er geheid nu nog in. Tis te vergelijken met een scene van Neil van The Young Ones die in bad zit. Het water in bad is zo zwart als de nacht en op een gegeven moment vist hij er een oude fiets uit, die hij al maanden kwijt was. Als iets niet in de auto past ( gelukkig is tie behoorlijk ruim ) duw en por ik net zo hard tot het er wel in past.

Hoogtepunt ( Ron noemt het een dieptepunt ) was de plantjesaffaire. Bij een kweker plantjes gekocht, die stak je daar zelf uit de grond en aangezien ik vergeten was kleden en dozen mee te nemen had ik daar wat dozen gepakt die nu niet echt dicht aan de onderkant waren. Het waren heel,heel veel plantjes, de kofferbak, achterbank en passagiersstoel, de auto zat vol. Thuis natuurlijk harstikke druk met de planten in leuke potten zetten, kost je toch echt zo een halve dag. Ron keek met lede ogen naar de auto, zei er niets van, maar ging er vanuit dat ik zelf de Sahara die achtergebleven was in de auto zou opruimen. Hij zou inmiddels toch beter moeten weten ... Het ging goed totdat Ron om de een-of-andere manier mijn auto een keer mee had en zou op de terugweg zijn jongste zoon meenemen. Hij kwam thuis met de vraag of ik wist dat er inmiddels gras groeide in de auto ( er groeide echt gras in mijn auto ! ) en dat tie van ellende ergens een vuilniszak vandaan had moeten halen om zijn zoon een beetje normaal te kunnen laten zitten.

Terwijl ik dit zit te tikken knaagt er nu wel wat bij mij. Begin van de avond vroeg ik aan hem waar zal ik over gaan schrijven, en hij gaf als suggestie dat ik over mijn passie voor auto's zou kunnen gaan schrijven. Nu vraag ik me af : zou hij ergens op aansturen ???

Ps : Bij ons thuis is wel alles netjes en schoon ...

Gaya : twas een bijzonder beest en dat was ie !

Een paar berichten geleden vertelde ik over onze kat Branco. Daar heb ik Gaya al even genoemd. In dit blog meer over onze Gaya. Gaya was 3 maanden toen hij bij ons kwam wonen. Een echt uit de klei getrokken kat : geboren in Lelystad. Moeder was een huis-tuin-keuken-kat maar de vader moet iets van een Main-Coon of Noorse boskat in zich hebben gehad gezien de weelderige vacht van Gaya en zijn zachtmoedige karakter. In het begin was tie echt 1 bolletje wol. Je zag niet wat de voor- of achterkant was. We hadden eigenlijk besloten om geen kat er meer bij te nemen maar Gaya was cumlaude voor de cursus "Hoe-kijk-ik-lief-en-verleidelijk" geslaagd en er was dus geen houden meer aan.

Op moment dat hij z'n rugzakje had gepakt en bij ons kwam wonen viel hij een btje tegen. Allereest is hij onder valse voorwendselen bij ons binnengekomen. We hebben namelijk maandenlang gedacht dat hij een poes was ! Bij z'n broers zag je het klokkenspel gewoon hangen en bij Gaya niet. Toen we naar de dierenarts gingen voor sterilisatie moest de dierenhuis ook eerst 3x kijken voordat hij erachter dat Gaya geen poes maar een kater was ...
Voor de rest kon hij ook niet zoveel. Hij was eerlijk gezegd gewoon dom.  Hij heeft maandenlang intensieve trainingen bij Branco gevolgd. De workshop "Hoe-leer-ik-kopjes-geven" heeft ongeveer 3 maanden geduurd. De training "Ik-moet-mijn-baasjes-aankijken-in-plaats-van-langs-ze-heen-kijken" heeft iets langer geduurd. Grootste struikelblok was bij Gaya de opleiding "Hoe-miauw-ik-als-een-volwaardige-kat". Een diploma heeft hij hier nooit voor gekregen. Uit medelijden en voor het tonen van goede wil hebben we uiteindelijk dan maar een zelfgemaakt certificaat boven z'n mand gehangen.

Het feit dat hij nooit echt goed heeft miauwen werd naarmate Gaya groter werd steeds lachwekkender. Hij werd een prachtkat om te zien, in de winter kreeg hij een kraag zoals de manen van een leeuw, grote poten en een imposante staart waar menige eekhoorn jaloers op zou zijn. Een mini-leeuw van 8 Kilo Kat , maar als hij dan wilde mauwen kwam er opeens zo'n piepstemmetje uit. En op sommige dagen was tie gewoon aan het playbacken : hij deed z'n bek open, maar er kwam helemaal geen geluid uit.  Op de een-of-ander manier moest iedereen die hem zag om hem lachen. Zo'n minileeuw die schrok als de bel ging ( dan kon hij  grommen als een hond ), bij het geluid van aluminiumfolie of de stofzuiger van die renbewegingen maken terwijl hij gewoon stil bleef staan (  zoals de Flinstones in een auto ), en die altijd eeuwige dommige uitdrukking op z'n kop.
Schrikken als er een hond binnenkwam : hij vloog dwars door de hordeur. Als hij hard liep was het net zo'n hobbelpaard. Hij kon naar je toelopen en dan zich acuut laten vallen op z'n rug : "ik wil geaaid worden". Die heerlijke lompheid van hem : Branc ligt in de mand, Gaya stapt er in en plof gaat boven op Branc liggen. Hij kon urenlang zoek zijn, wij kijken en roepen in huis : vinden we hem uiteindelijk  in een keukenkastje. Hij zal dan wel gemauwd hebben, maar ja dat piepmauwtje horen we dus niet ...

Maar het was een kat met een vreselijk hoog aaibaarheidsgehalte, je kon zo heerlijk je handen in zijn heerlijke zachte vacht verstoppen en toen hij geslaagd was voor de training "Hoe-leer-ik-spinnen" is de spinmachine bij hem aangegaan en een uitknop zat er bij hem niet op. Af en toe liep tie stationsair en moest je hem weer even aanzwengelen door even tegen hem te praten of een aaitje geven en dan was je de eerste 24 uur weer verzekerd van een spinnende Gaya. Zo'n kat als Gaya was, bestaat er gewoon niet : twas een bijzonder beest en dat was ie !      

Hoe komt Jans de winter door ?

Gezien de weersvoorspellingen wordt het aan het eind van de week kouder en hebben we zelfs kans op sneeuw ! Ja, waar blijf ik dan met dit weblog ingericht op zon, zomer, warmte en heerlijke vakantieoorden ? Moet ik opeens een andere layout gaan kiezen met winterse taferelen erbij ? Nee, dat doe ik lekker niet ! Op moment dat ik dit schrijf is het 21 november, dat betekent dat ik precies over een maand al kan zeggen : morgen hebben we de kortste dag al gehad, we gaan weer de goede kant op ! Maar tot het zover is wil ik me ook in de tussentijd kunnen vermaken en genieten. Dus hoe kom ik de winter door ? Het is natuurlijk wel weer lekker dat we met regelmaat 's avonds de houtkachel weer aan hebben, tv-tje erbij, lekker glaasje likeur erbij, das ook genieten ! Op de zonnebankkamer heb ik mij nog niet weer laten zien, dus vandaag of morgen verdwijn ik lekker weer voor een uurtje naar zolder om even bij te kleuren. Met een dromerig muziekje erbij zak ik zo weg en waan mij op zonnige stranden.

Boerenkool en hutspot heb ik alweer gemaakt,  zal ik het komend weekend een echte pan zelfgemaakte erwtensoep met Zeeuws spek maken ? Of een avondje lekker cocoonen met kaarsjes, wierook, lekkere hapjes en drankjes is ook niet verkeerd. Oh ja, we hebben ook nog een saunabon liggen, daarmee kunnen we ons ook nog eens lekker verwennen. Uiteraard hebben we ook nog de feestdagen voor de boeg. In tegenstelling tot andere jaren zal het dit jaar rustig zijn : lekker met ons 2-tjes ! Mocht ik andere jaren altijd behoefte hebben aan een gezellige drukte, veel voorbereidingen, dit jaar houden we het heerlijk rustig. Mijn zus krijgt net voor de kerst de sleutel van haar nieuwe appartement, oudste zoon van haar krijgt in dezelfde week ook de sleutel van z'n huis en aangezien we dit jaar al zoveel feesten hebben gehad hebben we besloten om het dit jaar maar eens kalmpjes aan te doen.

Dus bedacht dat we op 5 december maar eens heerlijk gaan kaasfonduen met z'n 2-tjes. Gewoon hup alles op de salontafel zetten, leuke film erbij en genieten maar. De kerst, daar zal vast wel iets van een gourmet bij zitten en de rest zie ik nog wel. En een heerlijk gevoel dat ik de laatste 2 weken van het jaar lekker vrij ben !  Misschien overdag nog eens een keer lekker op pad en 's avonds is de tv in die periode altijd een leuk tijdverdrijf. Veel cabaret, jaaroverzichten, toppop a gogo, en we gaan dan ook nog naar het theater : Percossa. En als het dan weer januari is, kunnen we weer voorzichtigjes aan denken aan zonvakanties, waar gaan we heen dit jaar ? Wat betreft deze winter : ik kom er wel doorheen !

Ps : ben altijd op zoek naar Dingen om in de kaasfondue te dippen, dus suggesties zijn welkom !

Binnenkort gaat het gebeuren, de stap is gezet ...

Binnenkort gaat het dan gebeuren, ik moet afscheid nemen ... Voor hoelang ? Geen idee ... Misschien valt het mee en ben ik zo weer terug, maar het kan ook voor langere tijd zijn. Heb voor zover ik kan maatregelen genomen, maar bij zoiets kun je eigenlijk moeilijk voorzorgsmaatregelingen treffen. Heb gelukkig wel genoeg boeken bij me, das een voordeel als je bij de bieb werkt.

De laatste 2 weken van het jaar ben ik vrij, als het dan maar niet gepland staat, dan zou ik echt niet blij zijn. Een paar maanden geleden is de stap genomen om het toch te doen, de eerste vervolgstappen zijn daarna ook gedaan en vandaag werd duidelijk dat ik niet meer terug kan. Ja ik weet het : het is een vrijwillige eigen keuze maar toch ...  Alleen vandaag werd ook al wel gelijk duidelijk dat waar al voor gevreesd werd, dat het lastiger zal gaan dan gedacht werd...

We stappen over van adsl naar glasvezel. En het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat als je wil overstappen naar een andere energieleverancier  of een andere provider dat je bij voorbaat al in de paniek schiet.... Schijnt toch nooit in 1x te kunnen lukken ? Pluspunt is dat we wel bij dezelfde provider blijven maar heb genoeg horrorverhalen gehoord/gelezen en in het verleden ook mee gemaakt dat de angst er toch goed in zit. Eerste obstakel is al gerezen : vandaag hebben "ze" de aansluiting gemaakt tot in de meterkast. Alleen zit onze aansluiting van de telefoon in een nis in de kamer. Schijnt te maken te hebben dat ons huis aan de voorkant is uitgebouwd en waar vroeger de meterkast zat. is nu de nis in keuken of zoiets ...  Dus in eerste instantie moet er dus een gat komen in die nis door de vloer ( help ! we hebben vloerverwarming ! ) en dat dan via de kruipruimte ( bij ons een blubberzooi door de klei ) een kabel geleid gaat worden van de nu meterkast naar de oude-meterkast. Is die obstakel overwonnen krijgen we het "pretpakket" aansluiten.

In al onze wijsheid hebben we besloten om behalve de glasvezel ook de telefoon gelijk mee te nemen in het abonnement. Mochten er dus problemen zijn kunnen we en niet internetten en niet via vast bellen naar de helpdesk. Tv loopt via een schotel, dus die blijft buiten schot. Tenzij 1 van jullie via 23 Dingen heeft Ontdekt dat je ook via tv kunt bellen, ga  ik er vooralsnog van uit dat dit geen optie zal zijn. Draadloos doen we eigenlijk alleen met de laptop. Al onze  documenten staan op de gewone pc en die loopt via een draadje. Is dan toch net een wat veiliger gevoel dan draadloos.

Misschien valt alles mee en verloopt het vlekkeloos, dat zal toch ook nog wel eens gebeuren ? Mocht het niet zo zijn rest mij niets anders dan met de laptop op schoot rondjes te rijden in het dorp in de hoop dat er iemand is die z'n draadloze verbinding niet goed genoeg beveiligd heeft, zodat ik daar even een paar uurtjes op mee kan surfen.
Ik hou jullie op de hoogte !  

Jans Stokpaard(je)

Ja, ik vind dat ik hem weer eens mag berijden ! Degenen die mij kennen hebben dit blog na het zien van deze titel inmiddels al weggeklikt, dus ik blijf nu over met de mensen die mijn Stokpaard(je) nog niet kennen.  Wat is het probleem ? Gister in de supermarkt liep ik er weer tegen aan. Sta ik bij de kassa, begint een man mij aan te spreken met mevrouwtje. Ok, nu ben ik krap 1.62, maar ik ben er van overtuigd dat dit ook zou gebeuren als ik 1,80 lang zou zijn. Waarom worden vrouwen benoemd als vrouwtje ? Nog erger : vrouwen doen dit ook ! Moet je maar eens opletten : "Mijn buurvrouwtje", "vrouwtje bij ons in de straat", "ik sprak gister een vrouwtje". Is je wel eens opgevallen dat als mensen het hebben over een collegaatje je bij voorbaat weet dat hier een vrouw mee bedoeld wordt ?? Nooit zal het een man zijn !

Ik vraag regelmatig als mensen het hebben tegen mij over een vrouwtje : "Is ze zo klein dan ?" Een wezenloze blik staart mij dan aan. Ze hebben het niet eens door ! Na een aantal seconden gaan ze verder met hun verhaal en geheid het woord vrouwtje valt weer en ik, nog even belangstellend vraag wederom : "Is ze zo klein dan ?" Dan acht ik de tijd rijp om uit te leggen wat ik bedoel en dat ik mij hier aan stoor. Meestal krijg ik als argument dat ze dit niet denigrerend bedoelen. Dat weet ik ook, dit wordt ook niet zo bedoeld, maar wat ik probeer te bewerkstellingen is dat mensen attent hierop worden gemaakt en dat het eigenlijk heel raar is dat altijd en overal bij vrouwen het verkleinwoord -tje wordt achtergeplakt. Als Ron erbij is en iemand heeft het over vrouwtjes en collegaatjes geeft hij mij onder tafel een klopje op mijn knie wat zoveel betekent van : "laat maar, doe het nu maar niet". Soms lukt het, soms ook niet. Als het niet lukt heeft hij meestal opeens bezigheden elders... Hij is het met me eens, maar soms sla ik wat door ... In de supermarkt gister heb ik er niks van gezegd, soms kan ik mij beheersen ... 

Ps : ik heb meerdere stokpaardjes ...    

Ding 24

Een aantal van jullie zie ik bijna verschieten van kleur .. Ding 24 : het zijn er toch 23 ??? Klopt, het zijn inderdaad "maar" 23 Dingen, maar ik had er Ding 24 bij. Ding 24 behelst de nieuwe website. Op de achtergrond  zijn we hier toch wel een behoorlijk aantal maanden mee bezig geweest. Eerst zou ik de nieuwe website zelf maken, maar het ontbrak me aan tijd en daarnaast de kennis. Uiteraard kan ik wel een website bouwen, maar de technieken en mogelijkheden zijn de laatste jaren zo enorm uitgebreid/veranderd, de eisen zijn aangepast/strenger geworden dat het ook verstandiger was om iemand van buitenaf dit te laten doen. De website is wel gebouwd naar het idee zoals wij als organisatie een website graag willen hebben. Geen kloon van andere bibliotheekwebsites willen zijn, maar één met een eigen uitstraling. Ik heb zo'n beetje in het begin elke bibliotheekwebsite  van Nederland bekeken en genoteerd wat me aansprak en op die basis zijn we gekomen zoals de site nu is geworden. Het nieuwe logo zoals die er nu uitziet wordt verplicht. De kleuren van menu's komen uit het stijlkleurenhandboek. Dit zijn de kleuren die gebruikt mogen worden.

Naarmate de tijd verstreek en de deadline van online gaan dichterbij kwam, voelde ik de hele nieuwe website als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen. teksten moesten gewijzigd worden (hulde aan Ans!), er moest zoveel "ingeklopt" worden, en we liepen tegen Dingen aan waar op korte termijn nog snel een oplossing voor gezorgd moest worden. Extra lastig werd het mij gemaakt omdat ik opeens met een heel nieuw programma moet leren werken. Ik moet een heel andere werkwijze toepassen om de spullen online te krijgen. Teksten inkloppen gaat eenvoudig, maar als ik menu's en/of submenu's moett aanpassen, invoegen of verwijderen verdwaal ik nu nog steeds in dit nieuwe programma. Voorheen kon ik moeiteloos formulieren maken en plaatsen en nu oh, help hoe moet dit ??? Gelukkig zijn de nu bestaande formulieren voor mij gemaakt, zodat ik straks als het wat rustig is op m'n gemak dit eens kan gaan uitzoeken. Daarnaast moest de oude site ook nog een beetje bijgehouden worden ...

Vandaar dat ik dit Ding 24 heb genoemd, ik denk dat ik hier ongeveer net zoveel tijd in heb gestopt ( zo niet meer ) als de cursus 23 Dingen.

Maar ik denk dat we met z'n allen trots kunnen zijn : een prachtige nieuwe website ! Morgen in de loop van de middag gaat tie online !

De nukken van een oude kat

We zijn in het gelukkige bezit van een kat. Onze kat genaamd Branco is al een behoorlijk antiek exemplaar ( 17,5 jaar ! ) en vooral dankzij het dagelijkse onderhoud wat Ron aan hem geeft komt hij tot nu toe elk jaar door de APK ( Algehele Poezen Keuring ) heen. Verleden jaar is hij erg ziek geweest. Eerst in mei toen we bij de dierenarts erachter kwamen dat hij reuma heeft, problemen met de schildklier, hij was onderkoeld en toonde tekenen van dementie. Hij kon, als hij onderweg was van kussen naar kattenbak, halverwege de kamer plots stil blijven staan  met z'n ene pootje nog half in de lucht en je zag aan z'n kopje dat hij niet meer wist waar de reis naar toe had gemoeten. Verder kon hij raar tegen muren zitten miauwen en was af-en-toe ook behoorlijk z'n evenwicht kwijt. Hij zwalkte dan net of tie dronken was. Maar met medicijnen, kruiken en een heleboel aandacht knapte hij weer op.  Eind verleden jaar kreeg hij weer een inzinking en toen zagen we dat het zo niet verder meer kon, we zouden hem na kerst in laten slapen.

Op dat moment hadden we nog een kat : Gaya. Gaya was 3 jaar jonger dan Branc en de meest bijzondere kat die we ooit hebben gezien en gehad. Met onze Gaya was helemaal niks aan de hand en net toen we besloten hadden om Branc in te laten slapen had Gaya bedacht om op 1ste kerstdag zo ineens neer te vallen en niet meer wakker te worden. Zo bizar en onvoorstelbaar ... 
Je snapt dat we op dat moment niet meer in staat waren om dan een paar dagen later Branc in te laten slapen. Wonderbaarlijk genoeg knapte Branc op ! Ok, hij had extra verzorging nodig, gepureerd voedsel, in het begin moesten we hem echt voeren. Maar zo langzamerhand werd hij weer de "oude". Met pleisters, plakband, stiekies en een rollator redt hij zich nog best.  Alleen nu heeft hij, net zoals oude mensen, een paar rare nukken. Drinken ging heel slecht bij hem en dus probeer je van alles. Vroeger mocht hij graag uit de vijver lebberen, dus ten einde raad geprobeerd hem vijverwater te laten drinken. En dat ging erin als zoete koek ! Hoera, we zijn gered ! Dus sinds een half jaar elke keer met z'n drinkbakje naar buiten en water voor hem uit de vijver halen ( hoe gek kun je zijn met een kat ... ? ) en dit naast z'n mandje zetten.

Alleen bedachten we ons nu het koude weer eraan komt hoe we verder moesten. Branc opperde dat we de vijver maar moesten verwarmen, wakken slaan als het vriest of er een overdekte vijver van maken, maar dat leek ons niet zo goed idee. Weer geprobeerd met gewoon kraanwater, wil meneer niet. Trucjes uithalen : doen alsof je vijverwater pakt, maar op de hoek van de deur een bakje kraanwater vast klaarzetten, hij trapt er niet in ! Ten einde raad bij de supermarkt bronwater gekocht en ja hoor : hij slikt het alsof het vijverwater is ! Wij hebben hem wel verteld dat hij waarschijnlijk de enige kat ter wereld is die bronwater krijgt en dat tie maar eens moest denken hoe de poesjes in de derde wereld het hebben. Reactie van Branc was dat ons fijntjes een advertentie liet zien die hij van het internet had gehaald ( ja, hij heeft 23 dingen ook gevolgd ! ) met de melding dat het inferieure water ( € 0,25 per 1,5 liter bij de Lidl ) wat wij voor hem hadden gekocht  toch niet in verhouding stond met het H20 van Bling ! 

Ps : Gaya was zo'n bijzondere kat, die verdiend binnenkort een eigen verhaal ... 

Jans Ontdekt Momix

Gisteravond zijn we naar het theater geweest en hebben Momix gezien. Zelden zo onder de indruk ergens vandaan gekomen. Momix is een acrobatisch danstheater. De bewegingen zijn zeer vloeiend en de 8 mensen worden soms zo gevormd dat het lijkt op één bewegend organisme. Je kijkt naar het toneel en het is net of je kijkt naar een computeranimatie, je ziet dingen gebeuren waarvan je denkt dat dit niet kan. In combinatie met wonderlijke lichteffecten zoals blacklight, schaduw, spots waarvan je niet kunt ontdekken waar die vandaan komen, zie je een show die ik als sprookjesachtig, poëtisch, fascinerend heb ervaren. Met de perfecte muziek erbij raakte  ik op sommige momenten simpelweg in trance. Ze treden deze maand in de buurt nog op in Arnhem en Zwolle, ik kan het zeer aanbevelen !

Fawlty Towers in Dalyan

De eerste jaren dat we in Dalyan waren gingen we regelmatig bij Ton-Ton eten. Een echte lokanta waar Ton-Ton (kok) samen met Miquel (bediening) de scepter zwaaide. Elke keer als we daar gingen eten hadden we het gevoel dat we midden in een scene van Fawlty Towers stapten waarbij Ton-Ton de rol van Basil Fawlty speelde en Miquel een exacte kopie van Manuel was.  Miquel bewoog zich net zoals Manuel : zenuwachtig, onzeker, onhandig en bang voor Ton-Ton. Alleen het woord "¿Que?" en de zin :"I know nothing. I'm from Barcelona"  ontbrak bij Miquel. 

Ton-Ton betekent in het Turks dik en hij deed z'n naam alle eer aan ! Er waren 5 tafeltjes met een paar gammele stoeltjes en die moesten het doen met 1 menukaart die wij al jaren geleden zouden hebben vervangen. Het eten bij Ton-Ton was maar zo-zo, maar je ging erheen omdat je tevoren wist dat je weer een prachtavond had. Net zoals bij Fawlty towers : er gebeurde altijd wat. Als we aankwamen riep hij : "There are my Friends and where are my cigarets !?" Wij moesten altijd shaggies voor hem draaien, dat kennen ze in Turkije niet. In Nederland hebben we ooit een keer haring laten vacuum trekken en dat voor hem meegenomen. Pas na afloop hebben we hem verteld dat tie rauwe vis had gegeten. 

                                                          

Ton-Ton was niet erg goed op de hoogte wat hij op z'n eigen menukaart had staan en kon meestal het verschil tussen voor- en hoofdgerecht niet goed onthouden. Dus als wij 2 verschillende voorgerechten en 2 verschillende hoofdgerechten bestelden en er was wat klaar, werd dit strategisch op het midden van de tafel gezet en moesten wij zelf maar uitmaken wat het was en voor wie het was.

De keer erop dacht je het hem makkelijk te willen maken en bestelden we beiden hetzelfde hoofdgerecht met vis. Hij kwam een kwartier later met een rood/verhit hoofd de keuken uit rennen en riep : "1 fish, 1 fish, only 1 fish !!!" Hij had dus nog maar 1 vis in huis ... Of de andere vis in de keuken mislukt was of dat hij daadwerkelijk niets meer had bleef een vraagteken. Overigens was de inkoop ook erbarmelijk slecht want regelmatig werd Miquel er sneaky op uit gestuurd naar een mini-supermarktje aan de overkant om daar nog even snel spullen te kopen. Geluk was dat de winkels tot middernacht open bleven. 

Of je bestelde een voorgerecht ( iets met kaas ) en Ton-Ton zat met gefronste wenkbrauwen te kijken naar de menukaart wat hij toch ooit in hemelsnaam bedoeld had toen hij tig jaar geleden dit zelf op de kaart had gezet. Dan maar even overleg met de zaak ernaast ( een schoenenverkoper ! ) en hij kwam met opgeheven hoofd terug en ging vol vertrouwen, vastbesloten en doelbewust de keuken in om aan de slag te gaan. 

Ton-Ton was gek met ons, wij hebben hem een keer moeten beloven dat we op onze laatste dag voordat we weg zouden gaan bij hem langs zouden komen. We hadden elders gegeten en de nodige drankjes al gehad. Toch nog maar even langs Ton-Ton en tevoren bedacht dat we het echt niet laat moesten maken omdat we 's nachts werden opgehaald om naar het vliegveld moesten. Dit liep even anders ...  We werden verwelkomt met een drankje en hij had voor ons een etagère gemaakt van op elkaar gestapelde borden die helemaal vol lag met vers fruit. Champagne werd opengerukt en Ton-Ton  kwam bij ons zitten, het werd een waar drank- en eetgelag. Ton-Ton, niet vies van een raki, dronk net zo hard mee. Hij is moslim, maar het alcoholverbod kwam in zijn koran niet voor.

Uren later dan gepland, het was een geluk dat we de weg zo goed kennen daar, kwamen we aan bij ons appartement. Omdat met regelmaat de elektriciteit uitvalt durfden we niet te vertrouwen op onze gewone wekker, dus als we in Dalyan echt ergens 's ochtends op tijd moeten zijn gebruiken we de wekkerfunctie van ons mobieltje. Probleem alleen was dat deze nog op Nederlandse tijd stond en we niet wakker/nuchter genoeg waren om deze om te willen zetten naar Turkse tijd. We hebben denk ik wel een half uur op de rand van het bed gezeten om te bedenken hoe laat we de wekker nu moesten instellen om op de juiste Turkse tijd wakker gemaakt te worden. Uiteindelijk was dit gelukt en prompt werden we een uur te vroeg wakker gemaakt. Op de een-of-andere manier kan ik me weinig meer herinneren van onze terugreis ... 

Al deze verhalen heb ik ooit verteld tegen een stel Engelsen die we ontmoet hebben in Dalyan. Ze vonden mijn verhaal erg leuk, want ze lagen onder tafel van het lachen. Blij omdat mijn verhaal zo in de smaak viel, lachte ik het hardst mee. Het lachen verging me alleen op moment dat Ron mij uitlegde dat ik  het hele verhaal door het woord "kok" vertaalde in het engels naar het woord "cock" ... 

Helaas is Ton-Ton gestopt met z'n zaak in Dalyan, was ook onvermijdelijk gezien het opkomende toerisme ( mensen willen over het algemeen toch ergens eten wat meer uitstraling heeft ) en het mismanagent wat daar gevoerd werd, maar wij missen Ton-Ton nog elk jaar ...

Jans Onontdekte talent ... ?

Ben ik nu blij dat ik klaar ben met 23 Dingen ? Weet ik eigenlijk niet, merk dat ik het nu al mis ... Dus de afgelopen dagen broedend rondgelopen van hoe-nu-verder. Als ik verder wil schrijven, moet het dan over één en hetzelfde onderwerp gaan ? Wat ik dan ook zal kiezen, ik zal dan al snel uitgeschreven zijn. Karin schrijft over jeugdboeken, er verschijnen wekelijks nieuwe boeken, dus dat zal altijd wel lukken. Ik heb besloten dat ik het gewoon ga proberen, schrijven over diverse onderwerpen, wat me bezig houdt, te binnen schiet en ik zie wel waar het schip strandt. Ook de vraag of ik het wel kan, het wel leuk is/blijft om te lezen, zijn er überhaupt wel mensen die het lezen leg ik voorlopig naast me neer.

Ruim 3 jaar geleden hebben we het huis gekocht waar we nu in wonen. Een huis van toch wel een behoorlijk formaat en met flink wat deuren erin. In de periode dat we bezig waren met schilderen/behangen etc. en dus nog in ons oude huis woonden heb ik een keer gedroomd dat ik door ons nieuwe huis liep en een deur Ontdekte die ik nog niet eerder had gezien. Nieuwsgierig de deur open gedaan en ik zag dat die leidde naar een soort kelder. Mijn eerste gedachte was dat ik het raar vond dat ik die deur niet eerder had gezien en dat die ruimte perfect zou zijn om een zwembad in te laten bouwen ( Een eigen zwembad hebben is een droomwens van mij ). Toen ik beneden kwam Ontdekte ik dat er al in zwembad in zat ! Het juiste formaat en precies zoals ik een zwembad hebben wil. Er zat zelfs water in, het was schoon en had de juiste temperatuur ... Toen ik wakker werd, zat die droom zo in mijn hoofd, voelde zo echt aan dat ik in staat was om direct naar het nieuwe huis te gaan om die deur in het echt te gaan Ontdekken.

Een poosje later las ik ergens dat als je droomt over een deur die je opent dat dit uitgelegd wordt als dat je nog ergens een Onontdekt talent hebt. Niet dat ik daar nu in geloof, maar de uitleg was wel zo strelend dat ik dit heb onthouden. Zou dit schrijven dan mijn Onondekte talent zijn ? We zullen zien !

Ding 23

Wat waren je favoriete Dingen die je onderweg hebt leren kennen en gebruiken ?

Met stip op 1 :  het bloggen zelf.  Ding 7 & 8 vond ik ook erg leuk en heb ik eigenlijk weer herontdekt.

Wat heeft dit leerprogramma "gedaan" met jou en met de organisatie waar je werkt ?

Het heeft er voor gezorgd dat ik afgelopen weken nu niet eens doelloos op het net aan het surfen was, maar dat ik Dingen heb gedaan die ik wel eens voorbij zag komen en waarvan ik dacht "hier moet ik nog eens naar kijken", maar nooit deed. Nu werd ik gedwongen om hier mee bezig te zijn. Voor de organisatie kan ik dit nog niet zeggen, maar ik hoop dat er een aantal Dingen worden opgepakt om in de dagelijkse praktijk te gebruiken. Wat mij betreft iig Delicious voor de Frontoffice en de online kantoortoepassingen. Verder zou ik graag zien dat iedereen minimaal 1 Ding aandraagt in de organisatie waar we wat mee zouden kunnen. Zodat het niet alleen bij deze cursus blijft. Voor mezelf op het werk heb ik wel een aantal generatoren gezien die ik voor de website e.d. kan gebruiken.

Waren er Dingen die je verrasten, als onverwacht resultaat van dit programma ?
Tja, van verschillende mensen gehoord en gelezen dat ze het leuk vonden om mijn weblog te lezen en mij aanspoorden om te blijven schrijven. Overigens vond ik het zelf ook een Ontdekking, dat dit mij zo makkelijk afging. Daarnaast was ik verbaasd over de hoeveel diensten die toch maar mooi gratis aangeboden worden. En de online kantoortoepassingen : hoe makkelijk wil je het hebben ??

Wat kan er gedaan worden om 23 Dingen te verbeteren ?
Met stip op 1 : een vervolgcursus !!! 
Zet alsjeblieft nog een bericht boven Ding 23 en noem dat Ding 01 en maak daar de beginpagina van. Ik had er geen last van maar hoe krijg je mensen gefrustreerd als je hier moeite mee hebt, al weken lang bezig bent, nog maar bij Ding 4 of 5 bent en dan elke keer als je naar de site gaat, komt tie op met Ding 23 "Yes, je hebt de finish gehaald !"  Verder kan het geen kwaad om de site eens te doorzoeken op dode links. Er zijn daar toch simpele programmaatjes voor. Wat wel weer fijn was dat ik zag dat de Dingen in de loop der tijd wel aangepast zijn. Zaten toch ook weer verwijzingen bij naar vrij nieuwe sites terwijl deze cursus toch al een aantal jaren bestaat.

23 Dingen was voor mij :
Een groot feest ! Een kort maar heftig feest. Ja, ik weet dat ik het snel heb afgerond, heb natuurlijk een behoorlijke ondergrond, maar vergis je niet in de uren die ik er in heb gestoken ! Ik kan ( en dat is ook mijn makke ) als ik ergens aan begin mezelf er compleet instorten, net een terriër er op vastbijten en net zo lang doorgaan tot ik het klaar heb. Ik kan dus in het weekend ( zaterdag, zondag en maandag ) 's ochtends om 7.30 de pc aanzetten, tussendoor even eten, boodschapje doen en dan 's avonds tegen twaalf uur de pc pas weer uitzetten. En dan doordeweeks bijna elke avond nog eens. Op een gegeven moment had ik Dingen klaar, maar dorst ze gewoon niet te publiceren omdat ik dacht : wat zullen ze wel niet denken ... Later dacht ik, kan mij 't schelen, ik ga het gewoon online zette. 

Verder vond ik alles even leuk, leuk en nog eens leuk ! Maar mijn favoriete onderdeel is toch wel mijn weblog. Gewoon om daar een eigen draai aan te geven, de boel opvrolijken met verhaaltjes, afbeeldingen en hier-en-daar wat prutsen met scriptjes. Bedenk wel dat in sommige scriptjes , dus voor de cursus absoluut niet nodig, soms wel meer dan 3 uur werk zit. Verder heb ik hier vol overgave gebruik gemaakt van de 3-llen. Mocht voorheen mijn naam nergens op het web bekend zijn, laat staan dat er info van mij ergens staat, dank zij de 3-llen is dit veranderd. En tja, wat het schrijven betreft, ik zit er echt serieus aan te denken om hier mee verder te gaan ... Maar waarover ga ik schrijven ??? Tenzij ik van het MT een zak geld krijg om eerst te gaan reizen, maar anders kan ik toch niet altijd over vakanties gaan schrijven ? En het moet ook iets zijn waar ik wat mee heb. Vooralsnog kom ik er nog niet op. Dus hierbij een oproep, heeft iemand een goed idee laat het me weten !

Ps : de 3-llen staat voor : Laat Lekker Los

Ding 22

Wat een leesvoer ! Merk dat ik dan toch wel meer een doener ben, dan dat ik een halve avond moet lezen. Maar voor dit Ding Ontdekte ik dat je niks hoeft te doen, alleen lezen, proberen de info te begrijpen en je een mening probeert te vormen. Ik denk dat ik dit Ding wel het lastigst vond. Blij dat we hier niet mee begonnen zijn, anders zou de moed me in de schoenen zakken ... 

Alle Engelstalige info overgeslagen en ingestapt bij de Oriënt Express, de naam sprak me al aan. Ik was gelijk blij dat ik daar begonnen was, daar zijn de meeste essentiële punten uit de 3 stukken erboven mooi samengevat in het Nederlands. Moet zeggen dat het me al een stukje helderder werd.

Daarna overgestapt in Frankwatching, deze had ik al vaker voorbij zien komen en ben daar ook al eens vaker ingestapt. Daar werd me duidelijk dat bibliotheek 2.0  een kwestie van samenwerken is. Dit kan met andere organisaties, instanties, maar kunnen ook leners zijn. Samenwerken op het digitale vlak in de breedste zin van het woord.

Vanuit de site van Frankwatching een overstap gemaakt naar de website van de bibliotheek in Vlissingen. Deze website blijkt een eigen Biebblog te hebben, leuk om daar eens te snuffelen. Tevens raak ik erg nieuwsgierig naar Question Manager waar ze in Vlissingen mee werken. Citaat : "software die ontwikkeld is om het vraagbeantwoordingsproces in de bibliotheek transparant te maken. Zodra een klantvraag binnenkomt, wordt zij automatisch beschikbaar gesteld aan de groep van medewerkers die het onderwerp van de vraag in hun kennisprofiel hebben opgenomen. Samen werken zij vervolgens aan een rijker antwoord voor de klant. Ten slot zorgt de software ervoor dat alle opgeloste vragen zichtbaar worden in de zoekresultaten van Google”. Klinkt interessant toch ? Kan onze organisatie hier iets mee ?

Toen ik in Vlissingen was uitgekeken weer opgestapt en mijn Ontdekkingsreis ging verder naar Jan Klerk. Dit was een boemeltreintje, want ik heb 6 tussenstops gemaakt : de 6 artikelen over Bibliotheek 2.0 aangedaan. Op het laatste traject was gelukkig tv aan "boord" en heb de filmpjes gezien van mijn bibliotheek.nl.

Voordat ik naar mijn huis Weblog mocht gaan, nog voldaan aan de opdracht om naar de site Bibliotheek 2.0 Ning community te gaan en daar wat rondgekeken.

Mijn ervaringen/bevindingen zijn, zoals ik het zie dat we samenwerkings- verbanden moeten aangaan en (nieuwe) digitale diensten moeten aanbieden en dat het dan niet ophoudt, maar dat we blijven moeten ontwikkelen. Hetty's blog heet : "Help, hoe blijf ik ze voor ?" Ik denk dat Hetty daarmee bedoelde "hoe blijf ik de medewerkers voor", maar ik denk dat "ze" in dit geval onze ( toekomstige ) leden/gebruikers bedoeld moet worden. We moeten diensten kunnen aanbieden aan de leden op moment dat er vraag naar is. We moeten ze voor blijven, de trein raast door !

Ding 21

Wel een btje saaie stof, moet eerlijk zeggen dat ik in dit geval de Engelstalige teksten heb overgeslagen. Bizar om te lezen en om te bedenken dat we 20 jaar geleden nog met de kaartcatalogus werkten ...

Grappig om te lezen vond ik het stukje van de weblog "mijn insziens" waar met lof geschreven wordt over Worldcat. En dat in vergelijking met andere catalogi. Citaat:  "In de meeste bibliotheekcatalogi gebeurt namelijk al jarenlang niets noemenswaardigs. Niets waar je de blits mee kunt maken in ieder geval. Het betreft meestal verbeteringen van functionaliteiten die helemaal niet functioneel bleken te zijn. Dat soort dingen." Hoe herkenbaar !

Gekeken in de catalogus van de OBA en uiteraard in Worldcat. Prachtig dat lezers zelf recensies, tags, waarderingen kunnen invullen. Maar wordt het er duidelijker van ? Waar blijft de betrouwbaarheid ? Of onderschatten we de klanten ? Vanmiddag nog met Diana gesproken over Zoek & Boek, aquabrowser en de Bicatcatalogus in de nieuwe website. Wat zegt een klant deze termen ? En hoe weten ze het verschil tussen al die catalogi ? Ik denk dat de tijd rijp is voor 1 ( landelijke ) catalogus. Onze bibliotheek in Worldcat is een stap in de goede richting ! De catalogus mag wel wat aantrekkelijker vormgegeven worden in ieder geval  de boekomslagen erbij ! Dit is anders wel erg saai en nodigt nu niet uit om een onbekende titel te lenen. 

Ding 20

Onder de geluiden van o.a. U2 en Keane zit ik dit stukje te tikken. Leuk, leuk, leuk ! Wat een ontspanning na het toch wel saaie werk van boeken in een boekenkast bij LibraryThing zetten. Geen idee of het aan mij lag, maar ik werd helemaal afgeleid en ik zag door de hoeveelheid info op de site van Last.fm gewoon niet waar ik moest zijn. Wat een rust toen ik bij Grooveshark kwam ! Heerlijk rustig opgebouwd en het voelt intuïtief aan. De login van Blip.fm werkt niet.  Spotify kan interessant worden, gezien deze discussie.

Wat prachtig zoals de Vlaamse catalogus is opgebouwd ! Waarom hebben wij dit niet ? Viel me overigens ook op dat daar bladmuziek ook naar boven komt ! Ik gekeken in onze nieuwe Aquabrowser en tot mijn grote blijdschap kunnen we ze daar vinden ! Werkt op groepsnaam maar ook op instrument ! 

Wat kan de bibliotheek hiermee ? Zijn wij te kleinschalig voor Muziekstroom van het CDR ? We zouden dan wel hier-en-daar weer wat  moeten gaan herinrichten ... Maar tzou toch eigenlijk wel mooi zijn als we zo ver kwamen !

Vivier-sur-Mer

Ik heb het een paar berichten geleden gehad over vakanties met gouden randjes. Onze allereerste vakantie was er ook zo één ! De reis zou gaan naar Normandië/Bretagne met een tent. We waren net een half jaar bij elkaar en hoe verliefd kun je zijn ? Kampeerspullen hadden we niet en via een kennis konden we tent plus toebehoren lenen. Ron had een Lada ( ik zeg ook altijd dat ik voor hem gevallen ben vanwege zijn auto ;-) ) en ik had een klein suzuki alto-tje. Uit veiligheidsoverwegingen en kans op minste pech gekozen om te vertrekken met de alto. Via een oom van mij een imperiaal kunnen lenen, twas toch een 4 persoons bungalowtent met grote stokken,  en hup wij met opgetrokken knieën  op naar Frankrijk. Ron reed en ik las de kaart ( GPS : wat was dat ? ). In de buurt van Parijs borden met daarop vermelding dat er een file was. Achteraf viel de file wel mee, twas wel druk, maar konden toch wel doorrijden. Dit was overigens de jaren erna precies hetzelfde, toen kreeg ik een brainwave om eens te gaan opzoeken wat het woord wat op die borden stond maar eens te gaan opzoeken in een vertaalgidsje ... "Fluide" stond er steeds, en dat betekent : vloeiend !  

We kwamen aan op de "bonnefooi" in een dorpje niet ver van Saint-Malo : Vivier-Sur-Mer. Vivier ligt, zoals de naam al zegt, aan zee en de camping lag ook aan zee. Twas een echte municipalcamping met veel Fransen en op de camping alleen maar kampeerplaatsen, douches en wc's. Gooi je tent maar ergens neer, maakt niet uit waar en hoeveel ruimte je inneemt : Heerlijk ! Kostte ook geen drol. De tent lekker eigenwijs achterstevoren gezet, dus volop privacy. Boodschappen gedaan en degenen die wel eens in Frankrijk zijn geweest weet hoe klein de biertjes daar zijn. Twee slokken en je flesje is leeg. Moet gezegd worden dat we wel een biertje lusten en de volgende dag toen we de tent uitkwamen leek het wel of we een stel alcholverslaafden waren gezien de hoeveelheid flesjes die naast de tent lagen. Overigens heerlijk geslapen : vanuit de tent hoorden we het ruisen van de zee.  Wel waren we op slag nuchter want : waar was de zee ??? We konden vanuit onze tent de zee zien gister en nu was de zee weg ! Wij er naar toe en toen werd het nog gekker : we zagen een boot op wielen ! We hebben elkaar plechtig beloofd dat we nooit meer zouden drinken ... Totdat we erachter kwamen dat het gebied waar we zaten het grootste getijdenverschil van Europa heeft.  In totaal trekt de zee zich ongeveer 10 kilometer terug, als verschil tussen eb en vloed. Maar bij springtij (1 tot 2 dagen na volle maan en na nieuwe maan, afhankelijk van de ligging) is het verschil tussen eb en vloed 30 kilometer (in totaal 15 meter hoogteverschil). Dit feit heeft ons de hele vakantie verwonderd : boten die het ene moment in volle zee lijken te liggen en het andere moment echt op z'n kant liggen.  De Mont St. Michel bezoeken, een klooster op een berg midden in zee. Je parkeert je auto bij eb op de bodem van de zee, overal hangen klokken en waarschuwingen wanneer je weer weg moet. Ben je te laat, dan ben je je auto kwijt ...

In Saint-Malo is zelfs een zwembad met duikplank in zee gebouwd. Bij vloed zie je het hele zwembad niet en als het eb wordt heb je eerst een lage duikplank en als het water rondom het zwembad helemaal weg is heb je een hoge duikplank. De stad Saint Malo roept warme herinneringen op. Een oude ommuurde stad waar de zeemeeuwen de stad beheersen. In mijn hoofd kan ik nog steeds het weerkaatsen van het geluid van de meeuwen tegen de oude stadsmuren horen. Ik kan er kippenvel van krijgen. Daar in Vivier hebben we de mosselen Ontdekt en voor het eerst gegeten. Er is daar jaarlijks een mosselfeest en wij waren erbij ! Mosselen werden verkocht in bakjes zoals wij de patat in bakjes kopen. Op de camping zagen we ok steeds de Fransen mosselen schoonmaken en koken bij de tent. Dit wilden wij natuurlijk ook ! Wij mosselen kopen, maar hadden geen idee hoe-nu-verder. Dapper naast een Fransman gaan staan en gekeken hoe hij ze schoonmaakte. Helaas kwam ons Frans niet verder dan : "deux bière", maar met geduld van de beste man kwamen we erachter wat zo ongeveer wat de bedoeling was. In de loop der jaren zijn mijn mosselrecepten behoorlijk verfijnd, maar de allereerste keer daar in Vivier was toch wel geweldig ! 

We zijn daar 3 weken geweest, het was een topzomer, dagen gewandeld op de hoge klifkusten met magnifieke uitzichten. Ook dagen aan zee geweest, bij eb had je eindeloze stranden, waar dan complete voetbal- en volleybalvelden werden aangelegd. Heerlijk zwemmen in zee en 's avonds rond je tent een lekker maaltje koken op de camping spulletjes. De jaren erna hebben we zo'n btje de hele kustlijn van Normandië/Bretagne gevolgd. We hebben het er vaak over gehad om nog eens terug te gaan naar Vivier, maar komen elke keer tot het besluit dat we dit niet moeten doen. De allereerste vakantie samen is denk ik altijd speciaal en dat moeten we volgens ons maar zo houden.

Ps : Overigens is ons Frans in de loop der jaren wel met 100% vooruit gegaan : van "deux bière", naar "quartre bière" !