't Mag vloeien, ‘t mag ebben’ Die niet waagt zal 't niet hebben

Ron heeft 2 jongens, die zijn nu 24 en 27 jaar. Toen ze nog klein waren hebben ze in de weekenden en vakanties dat ze bij ons waren menig uurtje besteedt aan het vissen. We woonden toen nog in Elburg en vlakbij ons huis was een vijver. Dus gewapend met hengel, aas en emmers gingen ze dagelijks op pad om een poging te wagen. In de tussentijd had ik allerlei lekkere recepten opgezocht, het fileermes geslepen en de vispan stond klaar voor gebruik. Helaas vingen ze elke keer bot ... De vispan etc. weer opgeruimd en snel de koelkast in gedoken om te kijken of ik toch nog wat lekkers op tafel kon zetten. Hele gesprekken werden aan tafel gevoerd over hoe hun tactiek te verbeteren. Lag het aan het aas, aan de hengel of moesten ze het een paar meter verderop proberen ? Alles werd uitgeprobeerd, maar helaas de vis hapte niet toe. Op momenten dat ze er niet waren, stiekem naar de vijver gelopen en een visje uitgegooid door de vissen te vertellen dat het nu toch wel echt sneu voor de jongens werd en of ze nu maar eens een keer wilden bijten. Ook dit mocht niet baten. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de moed op zeker moment had opgegeven en had voor de zekerheid maar een deal met de plaatselijke visboer gemaakt om zeker te zijn dat er bij ons af en toe vis op tafel kwam. Tot op zekere dag Stef helemaal enthousiast bij ons kwam, de emmer onder onze neus hield en zowaar : er spartelden vissen in !!! Dus wij hem helemaal de hemel in prijzen, dat tie nu een echte visser was, en dat we supertrots op hem waren. Uiteraard vroegen we hem hoe het hem nu eindelijk gelukt was. Toen vertelde hij dat het heel makkelijk was : hij was gewoon met z'n laarzen de vijver in gestapt en kon ze daarna zo 1 voor 1 de vijver uitplukken. Hij heeft het ons laten zien en het waren gewoon tamme vissen, je kon ze er zo uit plukken ! En hier zijn ze dus maanden zoet mee geweest !   

Jans moet janken

Vanmorgen naar de drogist geweest om een lading zakdoekjes in te slaan. En nee, ik ben niet eens verkouden ! Maar ik maak me op voor vanavond. Vanavond zit ik strak om 20.30 voor de tv voor All you need is Love. Mocht ik vroeger de gewone uitzendingen verafschuwen, de kerstspecials vind ik in 1 woord geweldig. En ja, eerlijk is eerlijk : een traantje moet ik dan altijd wel wegpinken. Noem het goedkoop/vals sentiment, ik kan er niks aan doen, ik vind het heerlijk om op kerstavond hier naar te kijken. Jammer alleen dat dit programma zo bekend is, iedereen die een geliefde ergens ver weg heeft zitten en die de kop van Robert ziet nu gelijk al weet hoe laat het is.

Een paar jaar geleden had hij dit bij 1 iemand wel leuk opgelost. Er zat een vrouw in de zaal en uiteraard had zij een geliefde ergens ver weg zitten. Dus zij de hele tijd in spanning van "wanneer ben ik nu aan de beurt"? Eindelijk kwam Robert bij haar. Hij moest haar het sneue nieuws brengen dat de redactie serieuze pogingen had gedaan maar dat het niet gelukt was hem naar Nederland te krijgen. Zij balen natuurlijk, maar wist ook wel dat aan het einde van de uitzendingen er nog wel eens verrassingen kunnen komen. Alleen dat was nu niet het geval !  Dus de hele uitzending door ziet ze hoe mensen overal van de wereld vandaag komen om bij hun geliefden te kunnen zijn en zij zat daar maar heel zielig. Het programma was afgelopen, de aftiteling was geweest en toen zag je een beeld van Robert die in de straat liep waar die vrouw woonde. Hij keek door het raam en och, die vrouw zat daar heel zielig in d'r uppie op de bank. Robert aanbellen en ging alsnog haar geliefde bij haar afleveren. Ja, de verrassing was toen toch wel erg groot en gemeend ! En ik maar janken op de bank ...

Voor iedereen die vanavond ook kijkt : heel veel plezier ! En uiteraard iedereen hele fijne dagen toegewenst !      

Vakantieleed ( deel 2 )

Net zoals mijn vorige vakantieleed verhaal speelde dit zich ook af in Frankrijk. We zaten in Fécamp ( Normandië) op een prachtcamping. Bovenop op een klif, uitzicht over de stad, zee en elke avond een privé zonsondergang( zie foto hiernaast ). Qua camping is dit wel de mooiste waar we ooit gestaan hebben We liepen elke avond de camping af naar beneden en dan zat je gelijk midden in de stad. Prachtige omgeving met spectaculaire uitzichten vanaf de kliffen langs de kust. Je kunt uren wandelen ( zie 3e foto )zonder een mens tegen te komen. Ook niet onbelangrijk : de likeur Dom Benedictine wordt hier gemaakt ! En omdat we de lokale specialiteiten willen proeven is hier menig glaasje daarvan door onze kelen gegleden.  

We zaten daar in juli en hebben daar ook de nationale feestdag op 14 juli meegemaakt. Geen idee wat we konden verwachten, 's avonds naar beneden gewandeld en benieuwd wat er zou gebeuren. De hoofdstraat was afgezet en langs beide kanten stond het vol met mensen. Op moment dat het donker begon te worden zagen we vanaf een berg op een gegeven moment allemaal lichtjes verschijnen. Er loopt een weg langs de berg, die slingert zich naar beneden ( zie foto hiernaast ) en daar kwamen allemaal motoren naar beneden gereden. De motoren verzamelden zich in de hoofdstraat. Op een gegeven moment was de straat al helemaal vol maar er bleven vanaf de berg motoren naar beneden rijden. Een prachtig gezicht en met het overweldigende geluid van al die motoren was het echt een heel spektakel.  Uiteraard werd deze avond ook afgesloten met vuurwerk. Dit schijnt een jaarlijks terugkerende gebeuren te zijn en er komen gemiddeld zo'n 1500 ! motorrijders op af.

Op een dag kwamen we 's avonds bij onze camping terug en zagen dat vlak achter ons 4 tenten erbij gezet waren. Het was duidelijk dat die allemaal bij elkaar hoorden : 1 grote tent en 3 kleine koepeltentjes. Ze zagen er allemaal gloedjenieuw uit. Niemand was op dat moment aanwezig, dus we hebben die nieuwe tentjes nog even van dichtbij bekeken. Later op de avond kwamen er 2 stationwagens aan en werd duidelijk dat deze mensen bij de nieuwe tenten hoorden. Het waren Nederlanders met 5 kinderen en aan hoe de ouders werden aangesproken en uit de gesprekken begrepen we dat het een samengesteld gezin was die voor het eerst gezamenlijk op vakantie was. Wij zaten lekker bij onze tent te genieten van wederom een heerlijk glas Benedictine en maakten ons later op om naar bed te gaan. Heerlijk geslapen, maar werd 's ochtends vroeg wakker door de buren. Toen ik wat minder slaperig werd begreep ik dat ze ruzie hadden. Er zijn nog steeds mensen die denken dat zodra je de rits van je tent dicht ritst, je dan gelijk ook het geluid binnen de tent houdt. In eerste instantie was het komisch : het begon met een misverstand. De vrouw had aan de man gevraagd of ze nog wel verder zouden gaan. Zij bedoelde of ze hier op deze camping zouden blijven of dat ze verder zouden trekken. De man begreep dit anders en begon bloedserieus over hun relatie te praten of ze daar nog wel verder mee zouden gaan. Blijkbaar waren er wel wat twijfels want de ruzie liep hoog op !

Intussen lag ik nog steeds in de tent en voelde dat ik nu toch echt eerst naar de wc moest. Dilemma, want ik wilde nu toch ook echt de rest van de ruzie horen. Overlegd met Ron of ik er naar toe zou lopen om te vragen of ze hun ruzie even voor 5 minuten konden opschorten, maar dat vond hij niet zo'n goed idee. Dus ik ren de tent uit richting wc's, doe daar snel m'n behoefte om daarna weer richting tent te lopen. Toen ik daar aan kwam was de hel losgebarsten : de vrouw stond met een verwoede blik in haar ogen de tentharingen los te rukken uit de tenten, overal stonden de kinderen te huilen in hun pyjama's en het was duidelijk : Ja, ze gingen verder ( naar huis !) en nee, ze gingen niet verder met hun relatie. Het hele gebeuren was in- en in triest. 1 van de kinderen, duidelijk een zoontje van de moeder, probeerde haar te troosten en zei dat hij het best even leuk had gevonden. De kinderen werden ter plekke aangekleed, er werd niet gewassen, geen tanden gepoetst en niet gegeten en de hele zooi werd zo de 2 stationwagens in gekieperd. De kinderen werden verdeeld over de auto's en het hele spul vertrok de camping af, ons geschokt achterlatend. Soms kun je wel lachen om vakantieruzies, maar ik vond dit zo erg. Die kinderen die zo de auto ingezet werden, hun vakantie werd hun ontnomen en dan zo geconfronteerd moeten worden met ruzies van hun vader/moeder. Heb de verdere vakantie toch regelmatig aan die kinderen moeten denken.

Schiet mij maar lek ...

Van de week gekeken naar DWDD. En daar was een dirigent/pianist  die een muziekstuk uitvoerde van het nummer 4'33' van John Cage. De pianist schoof achter de piano. Dus ik alles aan de kant gezet, in het midden van de bank gaan zitten voor het meest optimale muziekgenot, Branc ff op "uit" gezet, speakers voluit gedraaid, ogen dicht en genieten maar ! Na ongeveer 15 seconden 1 oog open gedaan om te kijken of hij al begonnen was. Bleek dat tie zich nog aan het concentreren was. Maakte niet uit, ik had alle tijd dus beide ogen weer dicht en wachtte tot hij zou beginnen.

Na nog ongeveer een halve minuut wachten, vreesde ik dat ik de speakers had opgeblazen : ik hoorde nog niks ! Dus ik aan de knoppen draaien en terwijl ik naar het beeld keek begreep ik dat er echt iets mis was bij ons thuis. Ik zag namelijk dat iedereen op tv in volle vervoering zat te luisteren. Koortsachtig zat ik te bedenken waar we de komende weken op zouden moeten gaan bezuinigen als we een nieuwe tv zouden moeten kopen, misschien is er ergens een aanbieding ??  Branc liep al in mijn nek te hijgen en zei dat tie alles best vond, zolang hij maar z'n normale brokjes en blikjesvoer kreeg, geen sprake van dat hij opeens dat inferieure goedkope spul moest gaan eten, dat doe je zo'n oude kat als hij is toch niet aan ??  Ik herriep mezelf en vond dat ik niet zo snel in de paniek moest schieten, eerst nogmaals maar eens naar de tv kijken. Dus weer aan de knoppen draaien en opeens : jawel !! Ik hoorde opeens een daverend applaus uit de speakers komen !

Natuurlijk blij dat tie het weer deed, maar ook balen dat ik het stuk had gemist. Maar geen nood : gewoon ff naar het internet en daar kan het programma gewoon terug zien. Ik  dus zojuist de uitzending gezien en zit helemaal gedesillusioneerd, in opperste verwarring en te kijken of het toch echt niet 1 april dit stuk te tikken ... Wat blijkt : dit muziekstuk bestaat uit : 4,5 minuut stilte ! Echt waar ! Het hele item duurde ruim 11 minuten en werd werkelijk waar bloedserieus genomen. Voor wie het gemist heeft en het wil zien, hier heb je de link. En nu maar wachten op de 12-inch uitvoering ...

Jans is in Kerstsfeer

Afgelopen dagen bezig geweest om ons huis in kerstsfeer te brengen. Een kerstboom hebben we om diverse redenen al jaren niet meer. Grootste argument om dit niet meer te doen is vanwege het feit dat we altijd kat(ten) hebben. We hadden altijd een kerstboom met kluit zodat tie al behoorlijk verankerd in een pot stond. Keek altijd jaloers naar zo'n mooie Nordmann gekapte boom, maar we wisten dat dat voor ons geen optie zou zijn. We hadden namelijk Ontdekt dat de katten in training waren gegaan ! Een boek over bergbeklimmen lag al bij ze in de mand. En toen we de stijgijzers, houwelen en het touw hadden gevonden, wisten we het zeker : ze wilden op Kerstboomexpeditie !

Dus in ons huis stond altijd een saaie, maar degelijke boom met kluit die we op diverse plekken ook nog een verankerd hadden met keilbouten in de muur geslagen. De boom altijd maar voor driekwart gevuld, want tja die glimmende ballen en slingers waren ook altijd o-zo verleidelijk voor die beesten. Eerste paar jaar wel geprobeerd, maar dan kwamen we thuis en de helft van de ballen en slingers lagen stuk op de grond. En laf als de katten waren wezen ze altijd met een poot naar elkaar : "dat heb ik niet gedaan, dat deed hij !".

Ander argument om geen boom meer te nemen is de kou. Wel eens geprobeerd om een mand met polderklei gevuld te krijgen terwijl het vroor ? Tig tijd buiten met z'n tweeën buiten in de kou staan blauwbekken en dan zo'n zware mand inclusief boom in de kamer zien te krijgen. Ging meestal goed totdat we bij de deur kwamen, dan moest de mand schuin, anders paste die niet naar binnen. In films en reclames ziet dit er altijd gezellig en sfeervol uit als mensen de kerstboom plaatsen maar bij ons was er op dat moment weinig stemmigs aan. 

Maar eigenlijk brengen de lichtjes de sfeer en heb om een kerstsfeer te krijgen op diverse plekken beneden nepgroene guirlandes met lichtjes opgehangen en die versierd met kerstballen en slingers. Hier en daar wat extra kaarsen, buiten bij het tuinhuis hangen inmiddels ook kerstlichtjes en ik ben zeer tevreden. 

Lèlèlèlèlè : Een dag met een gouden randje

Je hebt vakanties met gouden randjes en je hebt dagen met gouden randjes. Als een dag met een gouden randje valt in een vakantie met een gouden randje dan heb je echt een superdag. In een van onze vakanties hadden we zo'n dag. Het was geen Dalyanvakantie maar we hadden een plekje gevonden in Bitez op het schiereiland Bodrum ( Turkije ). We zouden een dagje met een gulet ( boot ) op pad. Bewust gekozen voor een gulet waar maar een x aantal mensen op gingen zodat we lekker de ruimte hadden en het niet zo massaal werd. Het was echt zo'n heerlijke relaxtocht : ons lekker laten varen, grote dikke matrassen aan boord waar we heerlijk op konden zonnen en waar af-en-toe het anker uit werd gegooid zodat we vanaf de boot zo het water in konden springen. Snorkelen, zwemmen en genieten dus !  

Het was echt een mooie grote boot met zeilen en waar we contact maakten met 2 andere stellen. Het klikte gelijk en bleek dat we dezelfde soort humor hadden. Wat niet snel gebeurt maar tegen 12.00 hadden we de eerste biertjes al open gemaakt. Leuke kapitein die doorkreeg dat we er zin in hadden en die zijn uiterste best deed om ons te laten genieten. Naast ons zessen was er nog een gezin met twee pubermeiden aan boord. Twee van die meiden die net te oud zijn om mee te moeten met pa en ma op vakantie, maar die nog weer net te jong zijn om die alleen te laten gaan. Dus gedroegen ze zich zoals pubers doen : haar voor de ogen laten vallen, btje chagrijnig naar beneden kijken en vooral alles Stom vinden ! We hadden medelijden met zowel de ouders als met de meiden.

Probleem voor die meiden was dat naarmate we doorkregen dat ze alles toch maar Stom vonden wij steeds uitgelatener werden. Wat ze toch wel het meest Stom vonden was het feit dat we gingen dansen ! Hoe dorsten wij ! Dat doe je toch niet als je zo oud bent ! Hoe Stom kun je doen zeg ! Volgens mij waren ze doodsbang dat hun ouders ook mee gingen doen en dat zou pas echt he-le-maal Stom zijn. Zeer waarschijnlijk heb ik me op die leeftijd ook vast en zeker ook vaak zo gevoeld en me geneert voor m'n ouders. Maar wat is het dan toch prettig om te beseffen dat naarmate je ouder wordt, je aan steeds meer dingen lak krijgt en gewoon je eigen gang gaat zonder je af te vragen wat anderen er van denken.

Op de boot werd uiteraard Turkse muziek gedraaid en 1 nummer werd voor ons toch wel speciaal. Gelukkig hadden we gevraagd om welk nummer dit ging en toen we weer in Nederland waren hebben we na lang zoeken ( tja, ons werk hè ? ) het terug kunnen vinden. Dit speelde zich af in 2000 en nog altijd als ik dit nummer hoor word ik in 1 keer teruggeslingerd naar deze dag en komen gevoelens van puur geluk, onbezorgdheid en vrolijkheid naar boven. Ons Turks is niet zo goed dat we met dit nummer kunnen meezingen maar halverwege is de tekst niets anders dan lèlèlèlèlè en dat zingen we dan nog steeds uit volle borst mee. Voor degenen die mee willen lèlèlèlèlè'n, hieronder komt tie dan. Wel de knop van de speakers voluit draaien !

Jans opa

In deze tijd van het jaar moet ik altijd denken aan mijn opa. Mijn opa was jarig op 31 december en het moest ook altijd op die dag gevierd worden. Er is een periode geweest dat hij het gewoon thuis in zijn kleine huisje hield. Dus op oudejaarsdag 's middag daarheen omdat je 's avonds wel andere plannen had. Vaak kwamen van die plannen 's avonds niets meer. Omdat iedereen dezelfde gedachte had zat dus de hele familie op de middag bij elkaar. Gaf altijd een apart sfeertje, je zag elkaar maar 1 keer per jaar op die dag gezamenlijk, het vuurwerk knalde om het huis heen, iedereen was uitgelaten en de drank vloeide rijkelijk. Heb dus vele oudejaarsparty's moeten overslaan omdat op moment dat de avond begon ik al niet al te helder meer was ...   

De familie werd steeds groter, dus er werd uitgeweken naar een andere locatie. Uiteraard moest het nog steeds gehouden worden op de dag zelf, maar probeer maar eens een zaaltje te huren op oudejaarsdag ... Uiteindelijk werd er een oude verbouwde schuur/boerderij gevonden ergens tussen Doornspijk en 't Harde. Een paar neven van mij verzorgden dit meestal compleet met een overdekt gedeelte wat ze maakten van zeilen waar gebarbecued kon worden.

 

Grootste angst was altijd of we de avond wel zouden overleven ... Er zat een rieten dak op, de wanden waren met plastic afgedekt, een grote open haard in het midden, de enorme bbq's, de altijd aanwezige drank en de zakken met vuurwerk die meegenomen werden. En daar zat mijn opa dan ergens kalmpjes tussen, mouwen opgerold, de benen in kleermakerszit, te genieten van dit alles. Heb het ook wel eens erg vervelend gevonden dat we elk jaar op die dag moesten opdraven, maar soms mis ik het nu ook wel. 

Hij is 94 jaar geworden en volgens mij hebben we tot ongeveer z'n 90ste jaar de verjaardag in volle glorie gevierd. Een van z'n vaste uitspraken was :"Ik ga niet dood", en omdat tie toch wel erg oud werd ging ik er bijna in geloven. Had dus visioenen dat ik op m'n 60ste nog steeds elk jaar op oudejaarsdag vast zat en geen andere plannen kon maken. Hij was echt een bikkel en keihard voor zichzelf. Hij had een stuk grond om het huis waar hij altijd in bezig was. Op een gegeven moment kon hij niet meer overeind komen als hij op de knieën buiten bezig was. Dus sloeg hij strategisch op bepaalde plekken palen in de grond en kroop daar dan heen om zich aan  een paal op te trekken.

Er stonden verschillende schuren op het erf en een paar neven van mij hadden  1 van die schuren in de jaren 70 geconfisqueerd met de bedoeling om vanuit die schuur met een geheime zender bezig te zijn. Was toen erg populair in die periode op het platteland. Opa vond alles best. Tot op moment dat de politie op het erf kwam om de boel op te rollen. Opa bedacht zich geen moment, pakte de greep en rende al vloekend met de greep voor zich uit als wapen achter de agenten aan en brulde dat ze van zijn erf af moesten. En de agenten dropen idd af ... Heb het alleen niet zelf live mee mogen maken. Ze zullen vast later met meer man en beter voorbereid zijn teruggekomen, maar daar kan ik me niets van herinneren.  

Jans Stokpaardje ( deel 2 )

Zo af en toe komt het gesprek met anderen over trouwen of niet trouwen. En soms proef ik dan bij een aantal dat gedacht wordt dan samenwonen vrijblijvender is dan trouwen.  Ron en ik wonen nu 20 jaar samen en hebben nooit de behoefte gehad om te gaan trouwen. Het is juist een keuze geweest om dit niet te doen. Ron is getrouwd geweest, toen hij bij z'n ex wegging moet ik zeggen dat ik er wel heel snel bij was ... Samen hebben we dus de echtscheidingsperikelen doorlopen en liepen tegen regels aan die in onze ogen onrechtvaardig waren. Maar het huwelijk was een gezamenlijke beslissing, dus de consequenties moeten dus ook aanvaard worden. Maar we hebben wel tegen elkaar gezegd : zo doen wij het dus niet !

We hebben gezamenlijk een eigen huis, er is een testament opgesteld dat wij elkaars erfgenaam zijn en een samenlevingscontract waarin staat dat we gek met elkaar zijn en dat alles van ons samen is. Feit blijft dat er ook nu na 20 jaar er nog steeds mensen zijn die onze relatie net niet helemaal voor vol aanzien. "Het is wat vrijblijvender, je kunt makkelijker van elkaar af", hoor ik wel eens ... Het enige verschil is volgens mij dat wij er bewust voor gekozen hebben dat we geen "ja" op iets willen zeggen waar we niet achter staan.

In mijn ogen is een huwelijk een contract wat je afsluit met de staat. Ik kan me verplaatsen in mensen die graag willen trouwen. Koop een mooie jurk, ga naar de kerk om je huwelijk te bezegelen als je dit wilt en geef een mooi feest. Dit kun je allemaal zelf bepalen hoe en wat je wilt, maar op moment dat je bij de ambtenaar komt kun je alleen maar "ja" zeggen op wat de staat voorschrijft.  

Een tante van mij heeft jarenlang volgehouden als we elkaar zagen op de verjaardag van mijn ouders dat ze Ron feliciteerde met de verjaardag van de "aanstaande schoonouders". Het wordt blijkbaar pas echt op moment dat we ons boterbriefje gaan halen ...

Ik denk dat wij een bewustere keuze hebben gemaakt dan menig getrouwd stel. Ik vraag wel eens aan mensen als dit onderwerp ter sprake komt of ze het huwelijkscontract hebben gelezen voor dat ze gingen ondertekenen. Kan uit de grond van m'n hart zeggen dat ik er nog niet 1 ben tegengekomen. Is toch eigenlijk raar ?  Als je een hypotheek afsluit pluis je alles uit, gaat langs verschillende hypotheekboeren en laat je je te voor en te na aan alle kanten voorlichten. En dat doe je dan bij een huwelijksakte niet ? Argument wat ik vaak hoor is dat je niet gaat trouwen met het idee om later te gaan scheiden. Klopt, dat doet niemand, wij zijn ook niet gaan samenwonen met het idee om ooit uit elkaar te gaan. Maar de statistieken van verbroken relaties is ook bij iedereen bekend. De mensen die wel de trouwakte hebben gelezen zijn denk ik meestal mensen zijn die op huwelijkse voorwaarden zijn getrouwd. In dit geval gaat het dan ook over onderwerpen waar ze geen "ja" op iets willen zeggen waar ze niet achter staan. Eigen keuzes maken van wat je wel en niet wil.  Bij een samenlevingsovereenkomst is ook alles open en moet je dus nadenken wat je wel en niet wil.

Dus als mensen zeggen dat samenwonen vrijblijvender is dan trouwen : ik kan oprecht zeggen dat wij juist heel erg bewust voor elkaar gekozen hebben !

Vakantieleed

Op de een-of-andere manier krijgen we tijdens onze vakanties vaak te maken met ruzies. Nee, wij krijgen gelukkig geen ruzie met elkaar maar dat we geconfronteerd worden met ruzies van anderen. In een eerder bericht had ik verteld over onze vakantie in Vivier sur Mer in Frankrijk met z'n mosselfeest. We hebben tijdens die vakantie op de camping een Belgisch stel ontmoet en die vertelden ons al enthousiast over het mosselfeest. Bleek dat ze het jaar daarvoor ook al in Vivier waren geweest en helemaal weg waren van het mosselfeest. De verwachtingen waren bij onze zuiderburen dan ook hoog gespannen.

Tijdens de avond van het feest kwamen we hem toevallig tegen en hij klampte ons aan met de vraag of wij zijn vrouw hadden gezien. We moesten hem het antwoord schuldig blijven. Hij moest z'n verhaal kwijt, ( hij had waarschijnlijk geen weblog ;-) ) en vertelde ons dat z'n vrouw een lieve vrouw was, maar als ze een paar drankjes teveel ophad, wilde ze er nogal eens vandoor gaan met een andere man ... Ohlala ... dachten wij.

Verder niet meer aan dit stel gedacht en we hebben een leuke avond gehad, vuurwerk als afsluiting en in de vroege uurtjes wankelden we moe maar voldaan terug naar de camping. En och, daar aangekomen was de hele camping in nachtelijke rust, maar waar het tentje van de Belgen stond, brandde 1 klein lichtje, hij zat nog steeds te wachten op z'n vrouw ... Hoe zielig wil je het hebben ?    

Koud ! ( deel 2 )

Blij ! Helemaal blij ! Zit ik net DWDD te kijken en zit daar Jelle Brandt Corstius aan tafel. Hij vertelt dat hij zich ergert aan ons Nederlanders die klagen over de kou. In Rusland zegt tie, daar is het pas koud ! Maar het mooiste is : hij geeft uitleg wat wij Nederlanders moeten doen om minder last te hebben van de kou. Vet eten en alcohol drinken. Hij kwam met een groot stuk spek te voorschijn wat samen gegeten wordt met rauwe knoflook en wodka voor de weerstand. Het spek wil ik dan wel vervangen voor iets lekkerders. Zondag hebben we kaasfondue, maar we hebben de zaterdag ook nog. Morgenochtend moet ik werken, maar ik denk dat ik om 12.00 toch echt naar de supermarkt moet en langs de afdeling Franse kaasjes ga. Moet toch goed voor mezelf zorgen nietwaar ?

Qua alcohol zitten de likeurs countreau en de  likeur 43 bij mij op de gedeelde eerste plek, maar de countreau moet ik dan tot mij nemen omdat deze met een alcoholpercentage van 40%  toch wel iets hoger is dan de likeur 43. Jelle adviseerde toch echt om 's ochtends pas op pad te gaan na een stevig glas alcohol. Gehoorzaam als ik ben en aangezien we in de vlakke polder wonen, altijd wind, dus altijd een paar graden kouder dan op "het vaste land" moet ik dus zijn adviezen volgen.  Mocht ik dus de komende winter enigszins aangeschoten, ruikend naar de knoflook en de sterke geur van gorgonzola om me heen op de bieb komen : ik zorg gewoon goed voor mezelf !

Koud !

Ooit zo koud gehad als vandaag ? Ik niet ! Zelfs de pinguins beklagen zich  over de kou ! Bij ons is de palm die buiten staat ingepakt met stro, bubbeltjesplastic en heeft zelfs een privédakje tegen de sneeuw. Die zal zich ook wel afvragen : waarom moest dit nu mij overkomen ? Sta ik hier in de kouwe grond terwijl ik thuishoor in een warm land. Raar genoeg heeft bij ons de vriezer ook van die rare nukken : is het te koud in de bijkeuken vriest de vriezer niet meer. Ja echt waar ! Dus om de vriezer z'n werk te laten doen hebben we verleden jaar een kacheltje erbij moeten kopen. Deze opdracht kreeg ik van de leverancier toen ik belde om te vragen wat het probleem zou kunnen zijn. Geloofde hem niet, heb gegoogled en het bleek nog te kloppen ook ! Dus naast de vriezer staat nu dus weer de kachel om hem warm te houden ... Zojuist heeft Ron het filter en de pomp uit de vijver gevist want anders zou het na nog zo'n nacht vorst de pomp over het bevroren water gaan uitpompen ... Kan toch ook niet de bedoeling zijn.  

Wat dan wel lekker is dat we 's avonds als ik thuis van het werk lekker kan aanschuiven bij de houtkachel, drankje erbij : genieten maar ! Daar lekker warm bij de kachel kwamen we tot de conclusie dat het vandaag echt zo'n dag was voor een Elfstedentocht. Niet van dat kinderachtige gedoe van de laatste keren dat tie verreden werd, dat ze bijna zwemmend aankwamen. Nee, gewoon zoals je de foto's ziet van de Tocht der Tochten in '63. Dat waren pas echte schaatsers ! Bevroren tenen, snorren, baarden, ogen en andere ledematen, dat willen we zien ! Mensen die niet meer kunnen, zich kruipend, glijdend en klunend zich naar de eindstreep proberen te komen. En wij maar genieten met nog een extra houtblok in de kachel, tv en een  glaasje likeur erbij en ondertussen commentaar leveren als er weer een schaatser uitvalt : "Watje ! Wat kinderachtig, je bent ook geen volhouder !".  Tja, de beste schaatsers staan aan wal hè ? Een Elfstedentocht zo zwaar dat die van '63 erbij verbleekt. Een tocht die de analen in gaat als de Tocht der Tochten; de Hel van 2010. En wij waren erbij !