't Mag vloeien, ‘t mag ebben’ Die niet waagt zal 't niet hebben

Ron heeft 2 jongens, die zijn nu 24 en 27 jaar. Toen ze nog klein waren hebben ze in de weekenden en vakanties dat ze bij ons waren menig uurtje besteedt aan het vissen. We woonden toen nog in Elburg en vlakbij ons huis was een vijver. Dus gewapend met hengel, aas en emmers gingen ze dagelijks op pad om een poging te wagen. In de tussentijd had ik allerlei lekkere recepten opgezocht, het fileermes geslepen en de vispan stond klaar voor gebruik. Helaas vingen ze elke keer bot ... De vispan etc. weer opgeruimd en snel de koelkast in gedoken om te kijken of ik toch nog wat lekkers op tafel kon zetten. Hele gesprekken werden aan tafel gevoerd over hoe hun tactiek te verbeteren. Lag het aan het aas, aan de hengel of moesten ze het een paar meter verderop proberen ? Alles werd uitgeprobeerd, maar helaas de vis hapte niet toe. Op momenten dat ze er niet waren, stiekem naar de vijver gelopen en een visje uitgegooid door de vissen te vertellen dat het nu toch wel echt sneu voor de jongens werd en of ze nu maar eens een keer wilden bijten. Ook dit mocht niet baten. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de moed op zeker moment had opgegeven en had voor de zekerheid maar een deal met de plaatselijke visboer gemaakt om zeker te zijn dat er bij ons af en toe vis op tafel kwam. Tot op zekere dag Stef helemaal enthousiast bij ons kwam, de emmer onder onze neus hield en zowaar : er spartelden vissen in !!! Dus wij hem helemaal de hemel in prijzen, dat tie nu een echte visser was, en dat we supertrots op hem waren. Uiteraard vroegen we hem hoe het hem nu eindelijk gelukt was. Toen vertelde hij dat het heel makkelijk was : hij was gewoon met z'n laarzen de vijver in gestapt en kon ze daarna zo 1 voor 1 de vijver uitplukken. Hij heeft het ons laten zien en het waren gewoon tamme vissen, je kon ze er zo uit plukken ! En hier zijn ze dus maanden zoet mee geweest !   

Jans moet janken

Vanmorgen naar de drogist geweest om een lading zakdoekjes in te slaan. En nee, ik ben niet eens verkouden ! Maar ik maak me op voor vanavond. Vanavond zit ik strak om 20.30 voor de tv voor All you need is Love. Mocht ik vroeger de gewone uitzendingen verafschuwen, de kerstspecials vind ik in 1 woord geweldig. En ja, eerlijk is eerlijk : een traantje moet ik dan altijd wel wegpinken. Noem het goedkoop/vals sentiment, ik kan er niks aan doen, ik vind het heerlijk om op kerstavond hier naar te kijken. Jammer alleen dat dit programma zo bekend is, iedereen die een geliefde ergens ver weg heeft zitten en die de kop van Robert ziet nu gelijk al weet hoe laat het is.

Een paar jaar geleden had hij dit bij 1 iemand wel leuk opgelost. Er zat een vrouw in de zaal en uiteraard had zij een geliefde ergens ver weg zitten. Dus zij de hele tijd in spanning van "wanneer ben ik nu aan de beurt"? Eindelijk kwam Robert bij haar. Hij moest haar het sneue nieuws brengen dat de redactie serieuze pogingen had gedaan maar dat het niet gelukt was hem naar Nederland te krijgen. Zij balen natuurlijk, maar wist ook wel dat aan het einde van de uitzendingen er nog wel eens verrassingen kunnen komen. Alleen dat was nu niet het geval !  Dus de hele uitzending door ziet ze hoe mensen overal van de wereld vandaag komen om bij hun geliefden te kunnen zijn en zij zat daar maar heel zielig. Het programma was afgelopen, de aftiteling was geweest en toen zag je een beeld van Robert die in de straat liep waar die vrouw woonde. Hij keek door het raam en och, die vrouw zat daar heel zielig in d'r uppie op de bank. Robert aanbellen en ging alsnog haar geliefde bij haar afleveren. Ja, de verrassing was toen toch wel erg groot en gemeend ! En ik maar janken op de bank ...

Voor iedereen die vanavond ook kijkt : heel veel plezier ! En uiteraard iedereen hele fijne dagen toegewenst !      

Vakantieleed ( deel 2 )

Net zoals mijn vorige vakantieleed verhaal speelde dit zich ook af in Frankrijk. We zaten in Fécamp ( Normandië) op een prachtcamping. Bovenop op een klif, uitzicht over de stad, zee en elke avond een privé zonsondergang( zie foto hiernaast ). Qua camping is dit wel de mooiste waar we ooit gestaan hebben We liepen elke avond de camping af naar beneden en dan zat je gelijk midden in de stad. Prachtige omgeving met spectaculaire uitzichten vanaf de kliffen langs de kust. Je kunt uren wandelen ( zie 3e foto )zonder een mens tegen te komen. Ook niet onbelangrijk : de likeur Dom Benedictine wordt hier gemaakt ! En omdat we de lokale specialiteiten willen proeven is hier menig glaasje daarvan door onze kelen gegleden.  

We zaten daar in juli en hebben daar ook de nationale feestdag op 14 juli meegemaakt. Geen idee wat we konden verwachten, 's avonds naar beneden gewandeld en benieuwd wat er zou gebeuren. De hoofdstraat was afgezet en langs beide kanten stond het vol met mensen. Op moment dat het donker begon te worden zagen we vanaf een berg op een gegeven moment allemaal lichtjes verschijnen. Er loopt een weg langs de berg, die slingert zich naar beneden ( zie foto hiernaast ) en daar kwamen allemaal motoren naar beneden gereden. De motoren verzamelden zich in de hoofdstraat. Op een gegeven moment was de straat al helemaal vol maar er bleven vanaf de berg motoren naar beneden rijden. Een prachtig gezicht en met het overweldigende geluid van al die motoren was het echt een heel spektakel.  Uiteraard werd deze avond ook afgesloten met vuurwerk. Dit schijnt een jaarlijks terugkerende gebeuren te zijn en er komen gemiddeld zo'n 1500 ! motorrijders op af.

Op een dag kwamen we 's avonds bij onze camping terug en zagen dat vlak achter ons 4 tenten erbij gezet waren. Het was duidelijk dat die allemaal bij elkaar hoorden : 1 grote tent en 3 kleine koepeltentjes. Ze zagen er allemaal gloedjenieuw uit. Niemand was op dat moment aanwezig, dus we hebben die nieuwe tentjes nog even van dichtbij bekeken. Later op de avond kwamen er 2 stationwagens aan en werd duidelijk dat deze mensen bij de nieuwe tenten hoorden. Het waren Nederlanders met 5 kinderen en aan hoe de ouders werden aangesproken en uit de gesprekken begrepen we dat het een samengesteld gezin was die voor het eerst gezamenlijk op vakantie was. Wij zaten lekker bij onze tent te genieten van wederom een heerlijk glas Benedictine en maakten ons later op om naar bed te gaan. Heerlijk geslapen, maar werd 's ochtends vroeg wakker door de buren. Toen ik wat minder slaperig werd begreep ik dat ze ruzie hadden. Er zijn nog steeds mensen die denken dat zodra je de rits van je tent dicht ritst, je dan gelijk ook het geluid binnen de tent houdt. In eerste instantie was het komisch : het begon met een misverstand. De vrouw had aan de man gevraagd of ze nog wel verder zouden gaan. Zij bedoelde of ze hier op deze camping zouden blijven of dat ze verder zouden trekken. De man begreep dit anders en begon bloedserieus over hun relatie te praten of ze daar nog wel verder mee zouden gaan. Blijkbaar waren er wel wat twijfels want de ruzie liep hoog op !

Intussen lag ik nog steeds in de tent en voelde dat ik nu toch echt eerst naar de wc moest. Dilemma, want ik wilde nu toch ook echt de rest van de ruzie horen. Overlegd met Ron of ik er naar toe zou lopen om te vragen of ze hun ruzie even voor 5 minuten konden opschorten, maar dat vond hij niet zo'n goed idee. Dus ik ren de tent uit richting wc's, doe daar snel m'n behoefte om daarna weer richting tent te lopen. Toen ik daar aan kwam was de hel losgebarsten : de vrouw stond met een verwoede blik in haar ogen de tentharingen los te rukken uit de tenten, overal stonden de kinderen te huilen in hun pyjama's en het was duidelijk : Ja, ze gingen verder ( naar huis !) en nee, ze gingen niet verder met hun relatie. Het hele gebeuren was in- en in triest. 1 van de kinderen, duidelijk een zoontje van de moeder, probeerde haar te troosten en zei dat hij het best even leuk had gevonden. De kinderen werden ter plekke aangekleed, er werd niet gewassen, geen tanden gepoetst en niet gegeten en de hele zooi werd zo de 2 stationwagens in gekieperd. De kinderen werden verdeeld over de auto's en het hele spul vertrok de camping af, ons geschokt achterlatend. Soms kun je wel lachen om vakantieruzies, maar ik vond dit zo erg. Die kinderen die zo de auto ingezet werden, hun vakantie werd hun ontnomen en dan zo geconfronteerd moeten worden met ruzies van hun vader/moeder. Heb de verdere vakantie toch regelmatig aan die kinderen moeten denken.

Schiet mij maar lek ...

Van de week gekeken naar DWDD. En daar was een dirigent/pianist  die een muziekstuk uitvoerde van het nummer 4'33' van John Cage. De pianist schoof achter de piano. Dus ik alles aan de kant gezet, in het midden van de bank gaan zitten voor het meest optimale muziekgenot, Branc ff op "uit" gezet, speakers voluit gedraaid, ogen dicht en genieten maar ! Na ongeveer 15 seconden 1 oog open gedaan om te kijken of hij al begonnen was. Bleek dat tie zich nog aan het concentreren was. Maakte niet uit, ik had alle tijd dus beide ogen weer dicht en wachtte tot hij zou beginnen.

Na nog ongeveer een halve minuut wachten, vreesde ik dat ik de speakers had opgeblazen : ik hoorde nog niks ! Dus ik aan de knoppen draaien en terwijl ik naar het beeld keek begreep ik dat er echt iets mis was bij ons thuis. Ik zag namelijk dat iedereen op tv in volle vervoering zat te luisteren. Koortsachtig zat ik te bedenken waar we de komende weken op zouden moeten gaan bezuinigen als we een nieuwe tv zouden moeten kopen, misschien is er ergens een aanbieding ??  Branc liep al in mijn nek te hijgen en zei dat tie alles best vond, zolang hij maar z'n normale brokjes en blikjesvoer kreeg, geen sprake van dat hij opeens dat inferieure goedkope spul moest gaan eten, dat doe je zo'n oude kat als hij is toch niet aan ??  Ik herriep mezelf en vond dat ik niet zo snel in de paniek moest schieten, eerst nogmaals maar eens naar de tv kijken. Dus weer aan de knoppen draaien en opeens : jawel !! Ik hoorde opeens een daverend applaus uit de speakers komen !

Natuurlijk blij dat tie het weer deed, maar ook balen dat ik het stuk had gemist. Maar geen nood : gewoon ff naar het internet en daar kan het programma gewoon terug zien. Ik  dus zojuist de uitzending gezien en zit helemaal gedesillusioneerd, in opperste verwarring en te kijken of het toch echt niet 1 april dit stuk te tikken ... Wat blijkt : dit muziekstuk bestaat uit : 4,5 minuut stilte ! Echt waar ! Het hele item duurde ruim 11 minuten en werd werkelijk waar bloedserieus genomen. Voor wie het gemist heeft en het wil zien, hier heb je de link. En nu maar wachten op de 12-inch uitvoering ...

Jans is in Kerstsfeer

Afgelopen dagen bezig geweest om ons huis in kerstsfeer te brengen. Een kerstboom hebben we om diverse redenen al jaren niet meer. Grootste argument om dit niet meer te doen is vanwege het feit dat we altijd kat(ten) hebben. We hadden altijd een kerstboom met kluit zodat tie al behoorlijk verankerd in een pot stond. Keek altijd jaloers naar zo'n mooie Nordmann gekapte boom, maar we wisten dat dat voor ons geen optie zou zijn. We hadden namelijk Ontdekt dat de katten in training waren gegaan ! Een boek over bergbeklimmen lag al bij ze in de mand. En toen we de stijgijzers, houwelen en het touw hadden gevonden, wisten we het zeker : ze wilden op Kerstboomexpeditie !

Dus in ons huis stond altijd een saaie, maar degelijke boom met kluit die we op diverse plekken ook nog een verankerd hadden met keilbouten in de muur geslagen. De boom altijd maar voor driekwart gevuld, want tja die glimmende ballen en slingers waren ook altijd o-zo verleidelijk voor die beesten. Eerste paar jaar wel geprobeerd, maar dan kwamen we thuis en de helft van de ballen en slingers lagen stuk op de grond. En laf als de katten waren wezen ze altijd met een poot naar elkaar : "dat heb ik niet gedaan, dat deed hij !".

Ander argument om geen boom meer te nemen is de kou. Wel eens geprobeerd om een mand met polderklei gevuld te krijgen terwijl het vroor ? Tig tijd buiten met z'n tweeën buiten in de kou staan blauwbekken en dan zo'n zware mand inclusief boom in de kamer zien te krijgen. Ging meestal goed totdat we bij de deur kwamen, dan moest de mand schuin, anders paste die niet naar binnen. In films en reclames ziet dit er altijd gezellig en sfeervol uit als mensen de kerstboom plaatsen maar bij ons was er op dat moment weinig stemmigs aan. 

Maar eigenlijk brengen de lichtjes de sfeer en heb om een kerstsfeer te krijgen op diverse plekken beneden nepgroene guirlandes met lichtjes opgehangen en die versierd met kerstballen en slingers. Hier en daar wat extra kaarsen, buiten bij het tuinhuis hangen inmiddels ook kerstlichtjes en ik ben zeer tevreden. 

Lèlèlèlèlè : Een dag met een gouden randje

Je hebt vakanties met gouden randjes en je hebt dagen met gouden randjes. Als een dag met een gouden randje valt in een vakantie met een gouden randje dan heb je echt een superdag. In een van onze vakanties hadden we zo'n dag. Het was geen Dalyanvakantie maar we hadden een plekje gevonden in Bitez op het schiereiland Bodrum ( Turkije ). We zouden een dagje met een gulet ( boot ) op pad. Bewust gekozen voor een gulet waar maar een x aantal mensen op gingen zodat we lekker de ruimte hadden en het niet zo massaal werd. Het was echt zo'n heerlijke relaxtocht : ons lekker laten varen, grote dikke matrassen aan boord waar we heerlijk op konden zonnen en waar af-en-toe het anker uit werd gegooid zodat we vanaf de boot zo het water in konden springen. Snorkelen, zwemmen en genieten dus !  

Het was echt een mooie grote boot met zeilen en waar we contact maakten met 2 andere stellen. Het klikte gelijk en bleek dat we dezelfde soort humor hadden. Wat niet snel gebeurt maar tegen 12.00 hadden we de eerste biertjes al open gemaakt. Leuke kapitein die doorkreeg dat we er zin in hadden en die zijn uiterste best deed om ons te laten genieten. Naast ons zessen was er nog een gezin met twee pubermeiden aan boord. Twee van die meiden die net te oud zijn om mee te moeten met pa en ma op vakantie, maar die nog weer net te jong zijn om die alleen te laten gaan. Dus gedroegen ze zich zoals pubers doen : haar voor de ogen laten vallen, btje chagrijnig naar beneden kijken en vooral alles Stom vinden ! We hadden medelijden met zowel de ouders als met de meiden.

Probleem voor die meiden was dat naarmate we doorkregen dat ze alles toch maar Stom vonden wij steeds uitgelatener werden. Wat ze toch wel het meest Stom vonden was het feit dat we gingen dansen ! Hoe dorsten wij ! Dat doe je toch niet als je zo oud bent ! Hoe Stom kun je doen zeg ! Volgens mij waren ze doodsbang dat hun ouders ook mee gingen doen en dat zou pas echt he-le-maal Stom zijn. Zeer waarschijnlijk heb ik me op die leeftijd ook vast en zeker ook vaak zo gevoeld en me geneert voor m'n ouders. Maar wat is het dan toch prettig om te beseffen dat naarmate je ouder wordt, je aan steeds meer dingen lak krijgt en gewoon je eigen gang gaat zonder je af te vragen wat anderen er van denken.

Op de boot werd uiteraard Turkse muziek gedraaid en 1 nummer werd voor ons toch wel speciaal. Gelukkig hadden we gevraagd om welk nummer dit ging en toen we weer in Nederland waren hebben we na lang zoeken ( tja, ons werk hè ? ) het terug kunnen vinden. Dit speelde zich af in 2000 en nog altijd als ik dit nummer hoor word ik in 1 keer teruggeslingerd naar deze dag en komen gevoelens van puur geluk, onbezorgdheid en vrolijkheid naar boven. Ons Turks is niet zo goed dat we met dit nummer kunnen meezingen maar halverwege is de tekst niets anders dan lèlèlèlèlè en dat zingen we dan nog steeds uit volle borst mee. Voor degenen die mee willen lèlèlèlèlè'n, hieronder komt tie dan. Wel de knop van de speakers voluit draaien !

Jans opa

In deze tijd van het jaar moet ik altijd denken aan mijn opa. Mijn opa was jarig op 31 december en het moest ook altijd op die dag gevierd worden. Er is een periode geweest dat hij het gewoon thuis in zijn kleine huisje hield. Dus op oudejaarsdag 's middag daarheen omdat je 's avonds wel andere plannen had. Vaak kwamen van die plannen 's avonds niets meer. Omdat iedereen dezelfde gedachte had zat dus de hele familie op de middag bij elkaar. Gaf altijd een apart sfeertje, je zag elkaar maar 1 keer per jaar op die dag gezamenlijk, het vuurwerk knalde om het huis heen, iedereen was uitgelaten en de drank vloeide rijkelijk. Heb dus vele oudejaarsparty's moeten overslaan omdat op moment dat de avond begon ik al niet al te helder meer was ...   

De familie werd steeds groter, dus er werd uitgeweken naar een andere locatie. Uiteraard moest het nog steeds gehouden worden op de dag zelf, maar probeer maar eens een zaaltje te huren op oudejaarsdag ... Uiteindelijk werd er een oude verbouwde schuur/boerderij gevonden ergens tussen Doornspijk en 't Harde. Een paar neven van mij verzorgden dit meestal compleet met een overdekt gedeelte wat ze maakten van zeilen waar gebarbecued kon worden.

 

Grootste angst was altijd of we de avond wel zouden overleven ... Er zat een rieten dak op, de wanden waren met plastic afgedekt, een grote open haard in het midden, de enorme bbq's, de altijd aanwezige drank en de zakken met vuurwerk die meegenomen werden. En daar zat mijn opa dan ergens kalmpjes tussen, mouwen opgerold, de benen in kleermakerszit, te genieten van dit alles. Heb het ook wel eens erg vervelend gevonden dat we elk jaar op die dag moesten opdraven, maar soms mis ik het nu ook wel. 

Hij is 94 jaar geworden en volgens mij hebben we tot ongeveer z'n 90ste jaar de verjaardag in volle glorie gevierd. Een van z'n vaste uitspraken was :"Ik ga niet dood", en omdat tie toch wel erg oud werd ging ik er bijna in geloven. Had dus visioenen dat ik op m'n 60ste nog steeds elk jaar op oudejaarsdag vast zat en geen andere plannen kon maken. Hij was echt een bikkel en keihard voor zichzelf. Hij had een stuk grond om het huis waar hij altijd in bezig was. Op een gegeven moment kon hij niet meer overeind komen als hij op de knieën buiten bezig was. Dus sloeg hij strategisch op bepaalde plekken palen in de grond en kroop daar dan heen om zich aan  een paal op te trekken.

Er stonden verschillende schuren op het erf en een paar neven van mij hadden  1 van die schuren in de jaren 70 geconfisqueerd met de bedoeling om vanuit die schuur met een geheime zender bezig te zijn. Was toen erg populair in die periode op het platteland. Opa vond alles best. Tot op moment dat de politie op het erf kwam om de boel op te rollen. Opa bedacht zich geen moment, pakte de greep en rende al vloekend met de greep voor zich uit als wapen achter de agenten aan en brulde dat ze van zijn erf af moesten. En de agenten dropen idd af ... Heb het alleen niet zelf live mee mogen maken. Ze zullen vast later met meer man en beter voorbereid zijn teruggekomen, maar daar kan ik me niets van herinneren.  

Jans Stokpaardje ( deel 2 )

Zo af en toe komt het gesprek met anderen over trouwen of niet trouwen. En soms proef ik dan bij een aantal dat gedacht wordt dan samenwonen vrijblijvender is dan trouwen.  Ron en ik wonen nu 20 jaar samen en hebben nooit de behoefte gehad om te gaan trouwen. Het is juist een keuze geweest om dit niet te doen. Ron is getrouwd geweest, toen hij bij z'n ex wegging moet ik zeggen dat ik er wel heel snel bij was ... Samen hebben we dus de echtscheidingsperikelen doorlopen en liepen tegen regels aan die in onze ogen onrechtvaardig waren. Maar het huwelijk was een gezamenlijke beslissing, dus de consequenties moeten dus ook aanvaard worden. Maar we hebben wel tegen elkaar gezegd : zo doen wij het dus niet !

We hebben gezamenlijk een eigen huis, er is een testament opgesteld dat wij elkaars erfgenaam zijn en een samenlevingscontract waarin staat dat we gek met elkaar zijn en dat alles van ons samen is. Feit blijft dat er ook nu na 20 jaar er nog steeds mensen zijn die onze relatie net niet helemaal voor vol aanzien. "Het is wat vrijblijvender, je kunt makkelijker van elkaar af", hoor ik wel eens ... Het enige verschil is volgens mij dat wij er bewust voor gekozen hebben dat we geen "ja" op iets willen zeggen waar we niet achter staan.

In mijn ogen is een huwelijk een contract wat je afsluit met de staat. Ik kan me verplaatsen in mensen die graag willen trouwen. Koop een mooie jurk, ga naar de kerk om je huwelijk te bezegelen als je dit wilt en geef een mooi feest. Dit kun je allemaal zelf bepalen hoe en wat je wilt, maar op moment dat je bij de ambtenaar komt kun je alleen maar "ja" zeggen op wat de staat voorschrijft.  

Een tante van mij heeft jarenlang volgehouden als we elkaar zagen op de verjaardag van mijn ouders dat ze Ron feliciteerde met de verjaardag van de "aanstaande schoonouders". Het wordt blijkbaar pas echt op moment dat we ons boterbriefje gaan halen ...

Ik denk dat wij een bewustere keuze hebben gemaakt dan menig getrouwd stel. Ik vraag wel eens aan mensen als dit onderwerp ter sprake komt of ze het huwelijkscontract hebben gelezen voor dat ze gingen ondertekenen. Kan uit de grond van m'n hart zeggen dat ik er nog niet 1 ben tegengekomen. Is toch eigenlijk raar ?  Als je een hypotheek afsluit pluis je alles uit, gaat langs verschillende hypotheekboeren en laat je je te voor en te na aan alle kanten voorlichten. En dat doe je dan bij een huwelijksakte niet ? Argument wat ik vaak hoor is dat je niet gaat trouwen met het idee om later te gaan scheiden. Klopt, dat doet niemand, wij zijn ook niet gaan samenwonen met het idee om ooit uit elkaar te gaan. Maar de statistieken van verbroken relaties is ook bij iedereen bekend. De mensen die wel de trouwakte hebben gelezen zijn denk ik meestal mensen zijn die op huwelijkse voorwaarden zijn getrouwd. In dit geval gaat het dan ook over onderwerpen waar ze geen "ja" op iets willen zeggen waar ze niet achter staan. Eigen keuzes maken van wat je wel en niet wil.  Bij een samenlevingsovereenkomst is ook alles open en moet je dus nadenken wat je wel en niet wil.

Dus als mensen zeggen dat samenwonen vrijblijvender is dan trouwen : ik kan oprecht zeggen dat wij juist heel erg bewust voor elkaar gekozen hebben !

Vakantieleed

Op de een-of-andere manier krijgen we tijdens onze vakanties vaak te maken met ruzies. Nee, wij krijgen gelukkig geen ruzie met elkaar maar dat we geconfronteerd worden met ruzies van anderen. In een eerder bericht had ik verteld over onze vakantie in Vivier sur Mer in Frankrijk met z'n mosselfeest. We hebben tijdens die vakantie op de camping een Belgisch stel ontmoet en die vertelden ons al enthousiast over het mosselfeest. Bleek dat ze het jaar daarvoor ook al in Vivier waren geweest en helemaal weg waren van het mosselfeest. De verwachtingen waren bij onze zuiderburen dan ook hoog gespannen.

Tijdens de avond van het feest kwamen we hem toevallig tegen en hij klampte ons aan met de vraag of wij zijn vrouw hadden gezien. We moesten hem het antwoord schuldig blijven. Hij moest z'n verhaal kwijt, ( hij had waarschijnlijk geen weblog ;-) ) en vertelde ons dat z'n vrouw een lieve vrouw was, maar als ze een paar drankjes teveel ophad, wilde ze er nogal eens vandoor gaan met een andere man ... Ohlala ... dachten wij.

Verder niet meer aan dit stel gedacht en we hebben een leuke avond gehad, vuurwerk als afsluiting en in de vroege uurtjes wankelden we moe maar voldaan terug naar de camping. En och, daar aangekomen was de hele camping in nachtelijke rust, maar waar het tentje van de Belgen stond, brandde 1 klein lichtje, hij zat nog steeds te wachten op z'n vrouw ... Hoe zielig wil je het hebben ?    

Koud ! ( deel 2 )

Blij ! Helemaal blij ! Zit ik net DWDD te kijken en zit daar Jelle Brandt Corstius aan tafel. Hij vertelt dat hij zich ergert aan ons Nederlanders die klagen over de kou. In Rusland zegt tie, daar is het pas koud ! Maar het mooiste is : hij geeft uitleg wat wij Nederlanders moeten doen om minder last te hebben van de kou. Vet eten en alcohol drinken. Hij kwam met een groot stuk spek te voorschijn wat samen gegeten wordt met rauwe knoflook en wodka voor de weerstand. Het spek wil ik dan wel vervangen voor iets lekkerders. Zondag hebben we kaasfondue, maar we hebben de zaterdag ook nog. Morgenochtend moet ik werken, maar ik denk dat ik om 12.00 toch echt naar de supermarkt moet en langs de afdeling Franse kaasjes ga. Moet toch goed voor mezelf zorgen nietwaar ?

Qua alcohol zitten de likeurs countreau en de  likeur 43 bij mij op de gedeelde eerste plek, maar de countreau moet ik dan tot mij nemen omdat deze met een alcoholpercentage van 40%  toch wel iets hoger is dan de likeur 43. Jelle adviseerde toch echt om 's ochtends pas op pad te gaan na een stevig glas alcohol. Gehoorzaam als ik ben en aangezien we in de vlakke polder wonen, altijd wind, dus altijd een paar graden kouder dan op "het vaste land" moet ik dus zijn adviezen volgen.  Mocht ik dus de komende winter enigszins aangeschoten, ruikend naar de knoflook en de sterke geur van gorgonzola om me heen op de bieb komen : ik zorg gewoon goed voor mezelf !

Koud !

Ooit zo koud gehad als vandaag ? Ik niet ! Zelfs de pinguins beklagen zich  over de kou ! Bij ons is de palm die buiten staat ingepakt met stro, bubbeltjesplastic en heeft zelfs een privédakje tegen de sneeuw. Die zal zich ook wel afvragen : waarom moest dit nu mij overkomen ? Sta ik hier in de kouwe grond terwijl ik thuishoor in een warm land. Raar genoeg heeft bij ons de vriezer ook van die rare nukken : is het te koud in de bijkeuken vriest de vriezer niet meer. Ja echt waar ! Dus om de vriezer z'n werk te laten doen hebben we verleden jaar een kacheltje erbij moeten kopen. Deze opdracht kreeg ik van de leverancier toen ik belde om te vragen wat het probleem zou kunnen zijn. Geloofde hem niet, heb gegoogled en het bleek nog te kloppen ook ! Dus naast de vriezer staat nu dus weer de kachel om hem warm te houden ... Zojuist heeft Ron het filter en de pomp uit de vijver gevist want anders zou het na nog zo'n nacht vorst de pomp over het bevroren water gaan uitpompen ... Kan toch ook niet de bedoeling zijn.  

Wat dan wel lekker is dat we 's avonds als ik thuis van het werk lekker kan aanschuiven bij de houtkachel, drankje erbij : genieten maar ! Daar lekker warm bij de kachel kwamen we tot de conclusie dat het vandaag echt zo'n dag was voor een Elfstedentocht. Niet van dat kinderachtige gedoe van de laatste keren dat tie verreden werd, dat ze bijna zwemmend aankwamen. Nee, gewoon zoals je de foto's ziet van de Tocht der Tochten in '63. Dat waren pas echte schaatsers ! Bevroren tenen, snorren, baarden, ogen en andere ledematen, dat willen we zien ! Mensen die niet meer kunnen, zich kruipend, glijdend en klunend zich naar de eindstreep proberen te komen. En wij maar genieten met nog een extra houtblok in de kachel, tv en een  glaasje likeur erbij en ondertussen commentaar leveren als er weer een schaatser uitvalt : "Watje ! Wat kinderachtig, je bent ook geen volhouder !".  Tja, de beste schaatsers staan aan wal hè ? Een Elfstedentocht zo zwaar dat die van '63 erbij verbleekt. Een tocht die de analen in gaat als de Tocht der Tochten; de Hel van 2010. En wij waren erbij !

Jans leert een nieuwe taal

Wat ons opvalt sinds we hier wonen is dat we in deze tuin veel meer vogels hebben dan in onze oude tuin. Schijnt te komen dat we hier meer bomen in hebben staan en meer vogelvriendelijke struiken. Hartstikke leuk, al die kwetteraars ! Dus 's winters allerlei lekkers voor die beestjes in huis halen en het is echt een prachtig gezicht hoe ze pikken van de zaadjes, vetbollen en pinda's.

Afgelopen zomer hadden we toch wel wat minder vriendelijke ervaringen met onze gevleugelde vriendjes. Met een onkruid bestrijdingsmiddel in een hoge drukspuit hadden we het terras behandeld. Er was nog wat van over, dus dat erin laten zitten voor later een herbehandeling. Alleen waren we dat vergeten en diezelfde drukspuit ( inclusief inhoud ) gebruikt met een nieuw middel erin tegen mos in het gras. Je snapt, het mos was dood ... het gras ook ... Dus de boel opnieuw ingezaaid en dagelijks gesprekjes gevoerd met de zaadjes dat ze maar snel moesten groeien.

Je snapt niet waar ze vandaan komen maar binnen 2 uur was ons "grasveld" bezaaid met vogels van allerlei soorten pluimage. We hoorden ze bijna roepen naar elkaar :"Nieuw restaurantje ontdekt, kom gratis zaadjes pikken !". Tja, dilemma, hoe krijg je die beestjes nu aan het verstand wanneer we zaadjes strooien wat ze mogen eten, en wanneer we zaadjes strooien wat niet bedoeld is om te eten ? We lieten ze schrikken door tegen het raam aan te tikken en ze te vertellen  dat dit toch echt niet de bedoeling was. Voor de show vlogen ze dan even weg een boom in om 10 seconden later weer rustig neer te strijken bij de zaadjes. Ze zaten ons gewoon uit te lachen ! Als ze de buik vol hadden gingen ze rustig liggen uitbuiken op ons vernielde veld om even later weer lekker door te gaan. Dreigementen dat we onze kat Branco de tuin in zouden sturen liepen ook op niets uit.

Nu sinds een paar weken hebben we de zaadjes, vetbollen en pinda's weer buiten hangen. Uiteraard komen er veel vogels op af. Maar als ik goed kijk herken ik een aantal vogels en die zie ik schichtig om zich heen kijken terwijl ze zich te goed doen aan de hapjes. Ik voel me gelijk schuldig en heb zojuist het boek Vogeltaal aangevraagd in de hoop dat ik ze volgende week in het "musjes" of "roodborstjes" kan vertellen dat ze hier echt ongegeneerd van mogen genieten ! 

Jans moet krabben !

Na het ontbijt vanmorgen besefte ik dat ik boodschappen moest doen. Eerst nog een bakje koffie. En ook nog maar even de pc aangezet om te kijken of ik nog nieuwe berichtjes op mijn weblog heb ( blijft altijd leuk om te kijken ! ) en ja, er waren nieuwe berichtjes, leuk ! Dan ook nog maar nu.nl bekeken en wat ik al vreesde werd bevestigd : het vriest en ik moet dus de auto krabben. Had nog even een ijdele hoop dat we ook op dit gebied in de polder achterlopen en mijn hoofd om de hoek van de deur gestoken. Maar helaas : ik moet echt krabben !

Dus de winterjas aangetrokken, dikke handschoenen aan, het thuisfront gewaarschuwd dat als ik binnen een uur niet terug ben, er hulptroepen ingeschakeld moet worden. Ik krijg dan visioenen dat er dan zo'n grote Sint-Bernard met een vaatje whiskey om z'n nek mijn leven komt redden. Toen ik uiteindelijk alle moed bij elkaar had geraapt en buiten stond om de auto te krabben, dacht ik opeens aan een reclamefilmpje die ik ooit een keer heb gezien op You Tube. Hij is zo leuk, dat ik hem jullie niet wil onthouden :
 

Jans strijd met De Verleiding

Tot ongeveer mijn 28ste jaar ben ik slank geweest. Jammer genoeg heb ik me dat in die periode niet zo  gerealiseerd. Zelfs toen vond ik dat er eigenlijk wel wat af mocht. Dat ik zwaarder werd komt door Ron ! Oké, makkelijk om de schuld op een ander te schuiven, terwijl ik het lekkers allemaal zelf in eigen mond stop, maar het voelt wel zo. Toen Ron en ik bij elkaar kwamen was hij eng mager en ik dacht dat ik daar wat aan moest doen. Toen we nog niet samenwoonden nam ik in het weekend mijn oven mee naar zijn huis ( deze staat nu nog in de bieb van Oldebroek ! ) en zette deze naast het bed neer. Op zondagochtend vanuit bed Danerolles in de oven zetten en dat was dus lekker wakker worden met de geur van croissantjes. Kan niet anders zeggen dat al dat lekkere eten effect had ... bij mij, maar niet bij Ron.

Dus na een paar jaar vond ik dat het te gek werd en aan het lijnen geslagen. Moet zeggen : dit ging me heel goed af, de kilo's vlogen eraf ! Alleen kwam toen het besef dat lijnen niet het probleem is, wat daarna komt dat is het probleem ! Lijnen is namelijk een dieet voor het leven ... Want oh, als je van lekker eten houdt is het gewoon geen optie om dit vol te houden. Dus in de loop der tijd kwam er hier en daar weer een pondje bij en uiteindelijk was ik zwaarder dan op moment dan toen ik begon met lijnen. Zoals we weten heet dit het jojo-effect. Nou, blijkbaar ben ik dus een echte jojo, want dit heeft zich een aantal keren herhaald. Toen was ik het zat en besloot te stoppen met lijnen. En ik moet zeggen, ik blijf nu aardig stabiel. De ene keer, iets zwaarder, dan weer iets lichter, maar ik blijf nu aardig op hetzelfde gewicht. En zolang ik dit op deze manier kan volhouden zal ik blij zijn. Mijn BMI is te hoog, maar ik heb er inmiddels vrede mee.

In een supermarkt voel ik mij ook altijd als een kind in een snoepwinkel. Heerlijk al dat eten om me heen ! Uit veiligheidsoverwegingen voor mezelf en voor de portemonnee kom ik niet te vaak in een Albert Heijn, want daar liggen echt teveel verleidingen op me te wachten. Vooral zo'n kaasafdeling met al die heerlijk stinkende Franse schimmelkazen. Het lekkerst is zo'n kaas die al een poos uit de koeling is, lekker zacht is geworden zodat tie uit zichzelf van tafel loopt. Het water loopt me bij voorbaat al in de mond.

Op de een-of-andere manier associeer ik gezelligheid met lekker eten en lekker drinken. Als ik van iemand hoor dat ze een gezellige avond hebben gehad ga ik er als vanzelfsprekend vanuit dat ze lekker gegeten en gedronken hebben.  Als we mensen uitnodigen thuis en ik hoop op een gezellige avond, dan komen er lekkere drankjes en hapjes op tafel. Gelukkig hebben we een aantal gelijkgestemden gevonden.  Ben wel blij dat Ron hierin iets minder fanatiek in is dan mij, zo houden we elkaar in evenwicht. Bij een stel vrienden van ons is 1 van hen net zo'n liefhebber als ik ben, waren wij samen een stel dan zouden we binnen no-time echt tonnetje rond zijn.

Vooral in deze tijd van het jaar liggen overal de verleidingen. Al die luxueuze spullen die je nu in de supermarkten ziet liggen. Nieuwe producten die ik toch eigenlijk allemaal wil uitproberen. Het ligt nu ook zoveel eerder in de winkel dan voorheen. De supermarkten willen eigenlijk dat je al dit lekkers 2 keer koopt : de 1ste keer om te proeven/testen en de 2de keer voor het echte feestmaal. In deze tijd naar de supermarkt zijn is voor mij gewoon een feestje ! En als het aan mij ligt komt er nog een 3e keer dat je verleidt wordt tot dit lekkers : in de eerste week van januari. Hoe katerig kun je het hebben als je dan de folders ziet : aanbiedingen van ( ook lekker hoor ! ) speklappen, hutspot en aardappelen. December is dan voorbij, we moeten weer zuinig aandoen en het vooral ( in mijn ogen dan ! ) niet gezellig hebben.

Jans passie voor auto's

"Een rijbewijs is de basis van je onafhankelijkheid" is 1 van mijn standaarduitdrukkingen. En als je in de polder woont ben je er ook echt afhankelijk van. Naast je rijbewijs heb je dan ook een auto nodig. Dan zou je toch verwachten dat ik dan daar ook zuinig op ben ... Helaas, ik moet bekennen dat ik dat dus niet ben. Een auto is voor mij een Ding zoals een stofzuiger voor mij ook een Ding is en een stofzuiger stof ik ook niet af, laat staan dat ik deze ga wassen. Kan altijd verbaasd zijn als mensen elke week hun auto wassen. Ik vertrouw dat ook niet, zit vast een luchtje aan : moeten ze sporen uitwassen ofzo, zijn ze ergens tegen aangereden wat niemand mag weten of komen ze ergens vandaan wat weggewassen moet worden ?  Het maakt mij ook niet uit hoe een auto eruit ziet, rood met een paars randje, kanariegeel ( ja, die heb ik gehad ! ), als tie maar veilig is, betrouwbaar is en rijdt. Hij krijgt wel op tijd z'n beurten, dat vind ik dan wel belangrijk.

Toen de jongens van Ron nog klein waren en als we dan ergens waren waar een sportwagen stond, waren ze niet bij die auto weg te slaan. Ik vroeg dan wel eens : "wat zou zo'n auto nou kosten ?". Dan werd er een prijs genoemd waar ik van achterover sloeg en zei dan :  zóveel geld en dan kun je er nog maar met z'n 2-en in ?!". De jongens keken me dan meewarig aan, ik begreep er niks van. Eerlijk gezegd vind ik elke cent die aan een auto besteed wordt teveel. De aanschaf van een auto is dan bij ons ook een gebeurtenis die met zorg uitgevoerd wordt. Ron informeert mij een aantal maanden tevoren dat het eigenlijk weer eens tijd wordt om 1 van onze auto's te vervangen. Ik reageer acuut als struisvogel en doe zoals zo'n beest het betaamt : de kop in het zand steken. Op moment dat ik het echt niet meer kan ontwijken vraag ik om welke auto het gaat en geef hem de vrije hand. Klinkt soepel nietwaar ?

Maar die vrije hand geven is niet altijd zo geweest, daar ging wel het teen-en-tander aan vooraf. Jaren geleden had ik mijn auto in de prak gereden en er moest dus snel een andere komen.  Dit was nog voor het tijdperk dat je auto's online kon vinden. Uit eerdere ervaringen was al gebleken dat we dit onderdeel maar niet samen moesten doen, dus Ron ging alleen op zoek. Dagenlang was tie op pad en uiteindelijk belde hij me en vertelde dat hij een Polo voor mij had gezien en je snapt mijn vraag was : "wat moet tie kosten ?". Het was nog in de guldentijdperk en Ron antwoordde : €2000,00 gulden. Mijn enige reactie was dat ik zei dat ik dit veel geld vond. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn en Ron zei : "weet je wat je doet, je zoekt zelf maar een auto". Thuisgekomen was hij terecht boos en zei : "je vroeg *^&*$ niet eens welke kleur de auto had !". Om een crisis te voorkomen hebben we toen rond tafel gezeten en hebben de afspraak gemaakt dat ik mij met de aanschaf van auto's niet meer zal mee gaan bemoeien. Die afspraak staat nog steeds en is voor ons de beste manier.

Als mensen in mijn auto stappen hebben ze nogal eens de neiging om gelijk weer uit te stappen. Ik geef ze een keus : meerijden en mond houden of gaan lopen. Gek genoeg heb ik nog nooit iemand gehad die voor het laatste koos. De auto is van binnen 1 grote vuilnisbak, alles wat ik ooit een keer heb meegenomen in de auto ligt er geheid nu nog in. Tis te vergelijken met een scene van Neil van The Young Ones die in bad zit. Het water in bad is zo zwart als de nacht en op een gegeven moment vist hij er een oude fiets uit, die hij al maanden kwijt was. Als iets niet in de auto past ( gelukkig is tie behoorlijk ruim ) duw en por ik net zo hard tot het er wel in past.

Hoogtepunt ( Ron noemt het een dieptepunt ) was de plantjesaffaire. Bij een kweker plantjes gekocht, die stak je daar zelf uit de grond en aangezien ik vergeten was kleden en dozen mee te nemen had ik daar wat dozen gepakt die nu niet echt dicht aan de onderkant waren. Het waren heel,heel veel plantjes, de kofferbak, achterbank en passagiersstoel, de auto zat vol. Thuis natuurlijk harstikke druk met de planten in leuke potten zetten, kost je toch echt zo een halve dag. Ron keek met lede ogen naar de auto, zei er niets van, maar ging er vanuit dat ik zelf de Sahara die achtergebleven was in de auto zou opruimen. Hij zou inmiddels toch beter moeten weten ... Het ging goed totdat Ron om de een-of-andere manier mijn auto een keer mee had en zou op de terugweg zijn jongste zoon meenemen. Hij kwam thuis met de vraag of ik wist dat er inmiddels gras groeide in de auto ( er groeide echt gras in mijn auto ! ) en dat tie van ellende ergens een vuilniszak vandaan had moeten halen om zijn zoon een beetje normaal te kunnen laten zitten.

Terwijl ik dit zit te tikken knaagt er nu wel wat bij mij. Begin van de avond vroeg ik aan hem waar zal ik over gaan schrijven, en hij gaf als suggestie dat ik over mijn passie voor auto's zou kunnen gaan schrijven. Nu vraag ik me af : zou hij ergens op aansturen ???

Ps : Bij ons thuis is wel alles netjes en schoon ...

Gaya : twas een bijzonder beest en dat was ie !

Een paar berichten geleden vertelde ik over onze kat Branco. Daar heb ik Gaya al even genoemd. In dit blog meer over onze Gaya. Gaya was 3 maanden toen hij bij ons kwam wonen. Een echt uit de klei getrokken kat : geboren in Lelystad. Moeder was een huis-tuin-keuken-kat maar de vader moet iets van een Main-Coon of Noorse boskat in zich hebben gehad gezien de weelderige vacht van Gaya en zijn zachtmoedige karakter. In het begin was tie echt 1 bolletje wol. Je zag niet wat de voor- of achterkant was. We hadden eigenlijk besloten om geen kat er meer bij te nemen maar Gaya was cumlaude voor de cursus "Hoe-kijk-ik-lief-en-verleidelijk" geslaagd en er was dus geen houden meer aan.

Op moment dat hij z'n rugzakje had gepakt en bij ons kwam wonen viel hij een btje tegen. Allereest is hij onder valse voorwendselen bij ons binnengekomen. We hebben namelijk maandenlang gedacht dat hij een poes was ! Bij z'n broers zag je het klokkenspel gewoon hangen en bij Gaya niet. Toen we naar de dierenarts gingen voor sterilisatie moest de dierenhuis ook eerst 3x kijken voordat hij erachter dat Gaya geen poes maar een kater was ...
Voor de rest kon hij ook niet zoveel. Hij was eerlijk gezegd gewoon dom.  Hij heeft maandenlang intensieve trainingen bij Branco gevolgd. De workshop "Hoe-leer-ik-kopjes-geven" heeft ongeveer 3 maanden geduurd. De training "Ik-moet-mijn-baasjes-aankijken-in-plaats-van-langs-ze-heen-kijken" heeft iets langer geduurd. Grootste struikelblok was bij Gaya de opleiding "Hoe-miauw-ik-als-een-volwaardige-kat". Een diploma heeft hij hier nooit voor gekregen. Uit medelijden en voor het tonen van goede wil hebben we uiteindelijk dan maar een zelfgemaakt certificaat boven z'n mand gehangen.

Het feit dat hij nooit echt goed heeft miauwen werd naarmate Gaya groter werd steeds lachwekkender. Hij werd een prachtkat om te zien, in de winter kreeg hij een kraag zoals de manen van een leeuw, grote poten en een imposante staart waar menige eekhoorn jaloers op zou zijn. Een mini-leeuw van 8 Kilo Kat , maar als hij dan wilde mauwen kwam er opeens zo'n piepstemmetje uit. En op sommige dagen was tie gewoon aan het playbacken : hij deed z'n bek open, maar er kwam helemaal geen geluid uit.  Op de een-of-ander manier moest iedereen die hem zag om hem lachen. Zo'n minileeuw die schrok als de bel ging ( dan kon hij  grommen als een hond ), bij het geluid van aluminiumfolie of de stofzuiger van die renbewegingen maken terwijl hij gewoon stil bleef staan (  zoals de Flinstones in een auto ), en die altijd eeuwige dommige uitdrukking op z'n kop.
Schrikken als er een hond binnenkwam : hij vloog dwars door de hordeur. Als hij hard liep was het net zo'n hobbelpaard. Hij kon naar je toelopen en dan zich acuut laten vallen op z'n rug : "ik wil geaaid worden". Die heerlijke lompheid van hem : Branc ligt in de mand, Gaya stapt er in en plof gaat boven op Branc liggen. Hij kon urenlang zoek zijn, wij kijken en roepen in huis : vinden we hem uiteindelijk  in een keukenkastje. Hij zal dan wel gemauwd hebben, maar ja dat piepmauwtje horen we dus niet ...

Maar het was een kat met een vreselijk hoog aaibaarheidsgehalte, je kon zo heerlijk je handen in zijn heerlijke zachte vacht verstoppen en toen hij geslaagd was voor de training "Hoe-leer-ik-spinnen" is de spinmachine bij hem aangegaan en een uitknop zat er bij hem niet op. Af en toe liep tie stationsair en moest je hem weer even aanzwengelen door even tegen hem te praten of een aaitje geven en dan was je de eerste 24 uur weer verzekerd van een spinnende Gaya. Zo'n kat als Gaya was, bestaat er gewoon niet : twas een bijzonder beest en dat was ie !      

Hoe komt Jans de winter door ?

Gezien de weersvoorspellingen wordt het aan het eind van de week kouder en hebben we zelfs kans op sneeuw ! Ja, waar blijf ik dan met dit weblog ingericht op zon, zomer, warmte en heerlijke vakantieoorden ? Moet ik opeens een andere layout gaan kiezen met winterse taferelen erbij ? Nee, dat doe ik lekker niet ! Op moment dat ik dit schrijf is het 21 november, dat betekent dat ik precies over een maand al kan zeggen : morgen hebben we de kortste dag al gehad, we gaan weer de goede kant op ! Maar tot het zover is wil ik me ook in de tussentijd kunnen vermaken en genieten. Dus hoe kom ik de winter door ? Het is natuurlijk wel weer lekker dat we met regelmaat 's avonds de houtkachel weer aan hebben, tv-tje erbij, lekker glaasje likeur erbij, das ook genieten ! Op de zonnebankkamer heb ik mij nog niet weer laten zien, dus vandaag of morgen verdwijn ik lekker weer voor een uurtje naar zolder om even bij te kleuren. Met een dromerig muziekje erbij zak ik zo weg en waan mij op zonnige stranden.

Boerenkool en hutspot heb ik alweer gemaakt,  zal ik het komend weekend een echte pan zelfgemaakte erwtensoep met Zeeuws spek maken ? Of een avondje lekker cocoonen met kaarsjes, wierook, lekkere hapjes en drankjes is ook niet verkeerd. Oh ja, we hebben ook nog een saunabon liggen, daarmee kunnen we ons ook nog eens lekker verwennen. Uiteraard hebben we ook nog de feestdagen voor de boeg. In tegenstelling tot andere jaren zal het dit jaar rustig zijn : lekker met ons 2-tjes ! Mocht ik andere jaren altijd behoefte hebben aan een gezellige drukte, veel voorbereidingen, dit jaar houden we het heerlijk rustig. Mijn zus krijgt net voor de kerst de sleutel van haar nieuwe appartement, oudste zoon van haar krijgt in dezelfde week ook de sleutel van z'n huis en aangezien we dit jaar al zoveel feesten hebben gehad hebben we besloten om het dit jaar maar eens kalmpjes aan te doen.

Dus bedacht dat we op 5 december maar eens heerlijk gaan kaasfonduen met z'n 2-tjes. Gewoon hup alles op de salontafel zetten, leuke film erbij en genieten maar. De kerst, daar zal vast wel iets van een gourmet bij zitten en de rest zie ik nog wel. En een heerlijk gevoel dat ik de laatste 2 weken van het jaar lekker vrij ben !  Misschien overdag nog eens een keer lekker op pad en 's avonds is de tv in die periode altijd een leuk tijdverdrijf. Veel cabaret, jaaroverzichten, toppop a gogo, en we gaan dan ook nog naar het theater : Percossa. En als het dan weer januari is, kunnen we weer voorzichtigjes aan denken aan zonvakanties, waar gaan we heen dit jaar ? Wat betreft deze winter : ik kom er wel doorheen !

Ps : ben altijd op zoek naar Dingen om in de kaasfondue te dippen, dus suggesties zijn welkom !

Binnenkort gaat het gebeuren, de stap is gezet ...

Binnenkort gaat het dan gebeuren, ik moet afscheid nemen ... Voor hoelang ? Geen idee ... Misschien valt het mee en ben ik zo weer terug, maar het kan ook voor langere tijd zijn. Heb voor zover ik kan maatregelen genomen, maar bij zoiets kun je eigenlijk moeilijk voorzorgsmaatregelingen treffen. Heb gelukkig wel genoeg boeken bij me, das een voordeel als je bij de bieb werkt.

De laatste 2 weken van het jaar ben ik vrij, als het dan maar niet gepland staat, dan zou ik echt niet blij zijn. Een paar maanden geleden is de stap genomen om het toch te doen, de eerste vervolgstappen zijn daarna ook gedaan en vandaag werd duidelijk dat ik niet meer terug kan. Ja ik weet het : het is een vrijwillige eigen keuze maar toch ...  Alleen vandaag werd ook al wel gelijk duidelijk dat waar al voor gevreesd werd, dat het lastiger zal gaan dan gedacht werd...

We stappen over van adsl naar glasvezel. En het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat als je wil overstappen naar een andere energieleverancier  of een andere provider dat je bij voorbaat al in de paniek schiet.... Schijnt toch nooit in 1x te kunnen lukken ? Pluspunt is dat we wel bij dezelfde provider blijven maar heb genoeg horrorverhalen gehoord/gelezen en in het verleden ook mee gemaakt dat de angst er toch goed in zit. Eerste obstakel is al gerezen : vandaag hebben "ze" de aansluiting gemaakt tot in de meterkast. Alleen zit onze aansluiting van de telefoon in een nis in de kamer. Schijnt te maken te hebben dat ons huis aan de voorkant is uitgebouwd en waar vroeger de meterkast zat. is nu de nis in keuken of zoiets ...  Dus in eerste instantie moet er dus een gat komen in die nis door de vloer ( help ! we hebben vloerverwarming ! ) en dat dan via de kruipruimte ( bij ons een blubberzooi door de klei ) een kabel geleid gaat worden van de nu meterkast naar de oude-meterkast. Is die obstakel overwonnen krijgen we het "pretpakket" aansluiten.

In al onze wijsheid hebben we besloten om behalve de glasvezel ook de telefoon gelijk mee te nemen in het abonnement. Mochten er dus problemen zijn kunnen we en niet internetten en niet via vast bellen naar de helpdesk. Tv loopt via een schotel, dus die blijft buiten schot. Tenzij 1 van jullie via 23 Dingen heeft Ontdekt dat je ook via tv kunt bellen, ga  ik er vooralsnog van uit dat dit geen optie zal zijn. Draadloos doen we eigenlijk alleen met de laptop. Al onze  documenten staan op de gewone pc en die loopt via een draadje. Is dan toch net een wat veiliger gevoel dan draadloos.

Misschien valt alles mee en verloopt het vlekkeloos, dat zal toch ook nog wel eens gebeuren ? Mocht het niet zo zijn rest mij niets anders dan met de laptop op schoot rondjes te rijden in het dorp in de hoop dat er iemand is die z'n draadloze verbinding niet goed genoeg beveiligd heeft, zodat ik daar even een paar uurtjes op mee kan surfen.
Ik hou jullie op de hoogte !  

Jans Stokpaard(je)

Ja, ik vind dat ik hem weer eens mag berijden ! Degenen die mij kennen hebben dit blog na het zien van deze titel inmiddels al weggeklikt, dus ik blijf nu over met de mensen die mijn Stokpaard(je) nog niet kennen.  Wat is het probleem ? Gister in de supermarkt liep ik er weer tegen aan. Sta ik bij de kassa, begint een man mij aan te spreken met mevrouwtje. Ok, nu ben ik krap 1.62, maar ik ben er van overtuigd dat dit ook zou gebeuren als ik 1,80 lang zou zijn. Waarom worden vrouwen benoemd als vrouwtje ? Nog erger : vrouwen doen dit ook ! Moet je maar eens opletten : "Mijn buurvrouwtje", "vrouwtje bij ons in de straat", "ik sprak gister een vrouwtje". Is je wel eens opgevallen dat als mensen het hebben over een collegaatje je bij voorbaat weet dat hier een vrouw mee bedoeld wordt ?? Nooit zal het een man zijn !

Ik vraag regelmatig als mensen het hebben tegen mij over een vrouwtje : "Is ze zo klein dan ?" Een wezenloze blik staart mij dan aan. Ze hebben het niet eens door ! Na een aantal seconden gaan ze verder met hun verhaal en geheid het woord vrouwtje valt weer en ik, nog even belangstellend vraag wederom : "Is ze zo klein dan ?" Dan acht ik de tijd rijp om uit te leggen wat ik bedoel en dat ik mij hier aan stoor. Meestal krijg ik als argument dat ze dit niet denigrerend bedoelen. Dat weet ik ook, dit wordt ook niet zo bedoeld, maar wat ik probeer te bewerkstellingen is dat mensen attent hierop worden gemaakt en dat het eigenlijk heel raar is dat altijd en overal bij vrouwen het verkleinwoord -tje wordt achtergeplakt. Als Ron erbij is en iemand heeft het over vrouwtjes en collegaatjes geeft hij mij onder tafel een klopje op mijn knie wat zoveel betekent van : "laat maar, doe het nu maar niet". Soms lukt het, soms ook niet. Als het niet lukt heeft hij meestal opeens bezigheden elders... Hij is het met me eens, maar soms sla ik wat door ... In de supermarkt gister heb ik er niks van gezegd, soms kan ik mij beheersen ... 

Ps : ik heb meerdere stokpaardjes ...    

Ding 24

Een aantal van jullie zie ik bijna verschieten van kleur .. Ding 24 : het zijn er toch 23 ??? Klopt, het zijn inderdaad "maar" 23 Dingen, maar ik had er Ding 24 bij. Ding 24 behelst de nieuwe website. Op de achtergrond  zijn we hier toch wel een behoorlijk aantal maanden mee bezig geweest. Eerst zou ik de nieuwe website zelf maken, maar het ontbrak me aan tijd en daarnaast de kennis. Uiteraard kan ik wel een website bouwen, maar de technieken en mogelijkheden zijn de laatste jaren zo enorm uitgebreid/veranderd, de eisen zijn aangepast/strenger geworden dat het ook verstandiger was om iemand van buitenaf dit te laten doen. De website is wel gebouwd naar het idee zoals wij als organisatie een website graag willen hebben. Geen kloon van andere bibliotheekwebsites willen zijn, maar één met een eigen uitstraling. Ik heb zo'n beetje in het begin elke bibliotheekwebsite  van Nederland bekeken en genoteerd wat me aansprak en op die basis zijn we gekomen zoals de site nu is geworden. Het nieuwe logo zoals die er nu uitziet wordt verplicht. De kleuren van menu's komen uit het stijlkleurenhandboek. Dit zijn de kleuren die gebruikt mogen worden.

Naarmate de tijd verstreek en de deadline van online gaan dichterbij kwam, voelde ik de hele nieuwe website als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen. teksten moesten gewijzigd worden (hulde aan Ans!), er moest zoveel "ingeklopt" worden, en we liepen tegen Dingen aan waar op korte termijn nog snel een oplossing voor gezorgd moest worden. Extra lastig werd het mij gemaakt omdat ik opeens met een heel nieuw programma moet leren werken. Ik moet een heel andere werkwijze toepassen om de spullen online te krijgen. Teksten inkloppen gaat eenvoudig, maar als ik menu's en/of submenu's moett aanpassen, invoegen of verwijderen verdwaal ik nu nog steeds in dit nieuwe programma. Voorheen kon ik moeiteloos formulieren maken en plaatsen en nu oh, help hoe moet dit ??? Gelukkig zijn de nu bestaande formulieren voor mij gemaakt, zodat ik straks als het wat rustig is op m'n gemak dit eens kan gaan uitzoeken. Daarnaast moest de oude site ook nog een beetje bijgehouden worden ...

Vandaar dat ik dit Ding 24 heb genoemd, ik denk dat ik hier ongeveer net zoveel tijd in heb gestopt ( zo niet meer ) als de cursus 23 Dingen.

Maar ik denk dat we met z'n allen trots kunnen zijn : een prachtige nieuwe website ! Morgen in de loop van de middag gaat tie online !

De nukken van een oude kat

We zijn in het gelukkige bezit van een kat. Onze kat genaamd Branco is al een behoorlijk antiek exemplaar ( 17,5 jaar ! ) en vooral dankzij het dagelijkse onderhoud wat Ron aan hem geeft komt hij tot nu toe elk jaar door de APK ( Algehele Poezen Keuring ) heen. Verleden jaar is hij erg ziek geweest. Eerst in mei toen we bij de dierenarts erachter kwamen dat hij reuma heeft, problemen met de schildklier, hij was onderkoeld en toonde tekenen van dementie. Hij kon, als hij onderweg was van kussen naar kattenbak, halverwege de kamer plots stil blijven staan  met z'n ene pootje nog half in de lucht en je zag aan z'n kopje dat hij niet meer wist waar de reis naar toe had gemoeten. Verder kon hij raar tegen muren zitten miauwen en was af-en-toe ook behoorlijk z'n evenwicht kwijt. Hij zwalkte dan net of tie dronken was. Maar met medicijnen, kruiken en een heleboel aandacht knapte hij weer op.  Eind verleden jaar kreeg hij weer een inzinking en toen zagen we dat het zo niet verder meer kon, we zouden hem na kerst in laten slapen.

Op dat moment hadden we nog een kat : Gaya. Gaya was 3 jaar jonger dan Branc en de meest bijzondere kat die we ooit hebben gezien en gehad. Met onze Gaya was helemaal niks aan de hand en net toen we besloten hadden om Branc in te laten slapen had Gaya bedacht om op 1ste kerstdag zo ineens neer te vallen en niet meer wakker te worden. Zo bizar en onvoorstelbaar ... 
Je snapt dat we op dat moment niet meer in staat waren om dan een paar dagen later Branc in te laten slapen. Wonderbaarlijk genoeg knapte Branc op ! Ok, hij had extra verzorging nodig, gepureerd voedsel, in het begin moesten we hem echt voeren. Maar zo langzamerhand werd hij weer de "oude". Met pleisters, plakband, stiekies en een rollator redt hij zich nog best.  Alleen nu heeft hij, net zoals oude mensen, een paar rare nukken. Drinken ging heel slecht bij hem en dus probeer je van alles. Vroeger mocht hij graag uit de vijver lebberen, dus ten einde raad geprobeerd hem vijverwater te laten drinken. En dat ging erin als zoete koek ! Hoera, we zijn gered ! Dus sinds een half jaar elke keer met z'n drinkbakje naar buiten en water voor hem uit de vijver halen ( hoe gek kun je zijn met een kat ... ? ) en dit naast z'n mandje zetten.

Alleen bedachten we ons nu het koude weer eraan komt hoe we verder moesten. Branc opperde dat we de vijver maar moesten verwarmen, wakken slaan als het vriest of er een overdekte vijver van maken, maar dat leek ons niet zo goed idee. Weer geprobeerd met gewoon kraanwater, wil meneer niet. Trucjes uithalen : doen alsof je vijverwater pakt, maar op de hoek van de deur een bakje kraanwater vast klaarzetten, hij trapt er niet in ! Ten einde raad bij de supermarkt bronwater gekocht en ja hoor : hij slikt het alsof het vijverwater is ! Wij hebben hem wel verteld dat hij waarschijnlijk de enige kat ter wereld is die bronwater krijgt en dat tie maar eens moest denken hoe de poesjes in de derde wereld het hebben. Reactie van Branc was dat ons fijntjes een advertentie liet zien die hij van het internet had gehaald ( ja, hij heeft 23 dingen ook gevolgd ! ) met de melding dat het inferieure water ( € 0,25 per 1,5 liter bij de Lidl ) wat wij voor hem hadden gekocht  toch niet in verhouding stond met het H20 van Bling ! 

Ps : Gaya was zo'n bijzondere kat, die verdiend binnenkort een eigen verhaal ...