Gaya : twas een bijzonder beest en dat was ie !

Een paar berichten geleden vertelde ik over onze kat Branco. Daar heb ik Gaya al even genoemd. In dit blog meer over onze Gaya. Gaya was 3 maanden toen hij bij ons kwam wonen. Een echt uit de klei getrokken kat : geboren in Lelystad. Moeder was een huis-tuin-keuken-kat maar de vader moet iets van een Main-Coon of Noorse boskat in zich hebben gehad gezien de weelderige vacht van Gaya en zijn zachtmoedige karakter. In het begin was tie echt 1 bolletje wol. Je zag niet wat de voor- of achterkant was. We hadden eigenlijk besloten om geen kat er meer bij te nemen maar Gaya was cumlaude voor de cursus "Hoe-kijk-ik-lief-en-verleidelijk" geslaagd en er was dus geen houden meer aan.

Op moment dat hij z'n rugzakje had gepakt en bij ons kwam wonen viel hij een btje tegen. Allereest is hij onder valse voorwendselen bij ons binnengekomen. We hebben namelijk maandenlang gedacht dat hij een poes was ! Bij z'n broers zag je het klokkenspel gewoon hangen en bij Gaya niet. Toen we naar de dierenarts gingen voor sterilisatie moest de dierenhuis ook eerst 3x kijken voordat hij erachter dat Gaya geen poes maar een kater was ...
Voor de rest kon hij ook niet zoveel. Hij was eerlijk gezegd gewoon dom.  Hij heeft maandenlang intensieve trainingen bij Branco gevolgd. De workshop "Hoe-leer-ik-kopjes-geven" heeft ongeveer 3 maanden geduurd. De training "Ik-moet-mijn-baasjes-aankijken-in-plaats-van-langs-ze-heen-kijken" heeft iets langer geduurd. Grootste struikelblok was bij Gaya de opleiding "Hoe-miauw-ik-als-een-volwaardige-kat". Een diploma heeft hij hier nooit voor gekregen. Uit medelijden en voor het tonen van goede wil hebben we uiteindelijk dan maar een zelfgemaakt certificaat boven z'n mand gehangen.

Het feit dat hij nooit echt goed heeft miauwen werd naarmate Gaya groter werd steeds lachwekkender. Hij werd een prachtkat om te zien, in de winter kreeg hij een kraag zoals de manen van een leeuw, grote poten en een imposante staart waar menige eekhoorn jaloers op zou zijn. Een mini-leeuw van 8 Kilo Kat , maar als hij dan wilde mauwen kwam er opeens zo'n piepstemmetje uit. En op sommige dagen was tie gewoon aan het playbacken : hij deed z'n bek open, maar er kwam helemaal geen geluid uit.  Op de een-of-ander manier moest iedereen die hem zag om hem lachen. Zo'n minileeuw die schrok als de bel ging ( dan kon hij  grommen als een hond ), bij het geluid van aluminiumfolie of de stofzuiger van die renbewegingen maken terwijl hij gewoon stil bleef staan (  zoals de Flinstones in een auto ), en die altijd eeuwige dommige uitdrukking op z'n kop.
Schrikken als er een hond binnenkwam : hij vloog dwars door de hordeur. Als hij hard liep was het net zo'n hobbelpaard. Hij kon naar je toelopen en dan zich acuut laten vallen op z'n rug : "ik wil geaaid worden". Die heerlijke lompheid van hem : Branc ligt in de mand, Gaya stapt er in en plof gaat boven op Branc liggen. Hij kon urenlang zoek zijn, wij kijken en roepen in huis : vinden we hem uiteindelijk  in een keukenkastje. Hij zal dan wel gemauwd hebben, maar ja dat piepmauwtje horen we dus niet ...

Maar het was een kat met een vreselijk hoog aaibaarheidsgehalte, je kon zo heerlijk je handen in zijn heerlijke zachte vacht verstoppen en toen hij geslaagd was voor de training "Hoe-leer-ik-spinnen" is de spinmachine bij hem aangegaan en een uitknop zat er bij hem niet op. Af en toe liep tie stationsair en moest je hem weer even aanzwengelen door even tegen hem te praten of een aaitje geven en dan was je de eerste 24 uur weer verzekerd van een spinnende Gaya. Zo'n kat als Gaya was, bestaat er gewoon niet : twas een bijzonder beest en dat was ie !