Ooit zo koud gehad als vandaag ? Ik niet ! Zelfs de pinguins beklagen zich over de kou ! Bij ons is de palm die buiten staat ingepakt met stro, bubbeltjesplastic en heeft zelfs een privédakje tegen de sneeuw. Die zal zich ook wel afvragen : waarom moest dit nu mij overkomen ? Sta ik hier in de kouwe grond terwijl ik thuishoor in een warm land. Raar genoeg heeft bij ons de vriezer ook van die rare nukken : is het te koud in de bijkeuken vriest de vriezer niet meer. Ja echt waar ! Dus om de vriezer z'n werk te laten doen hebben we verleden jaar een kacheltje erbij moeten kopen. Deze opdracht kreeg ik van de leverancier toen ik belde om te vragen wat het probleem zou kunnen zijn. Geloofde hem niet, heb gegoogled en het bleek nog te kloppen ook ! Dus naast de vriezer staat nu dus weer de kachel om hem warm te houden ... Zojuist heeft Ron het filter en de pomp uit de vijver gevist want anders zou het na nog zo'n nacht vorst de pomp over het bevroren water gaan uitpompen ... Kan toch ook niet de bedoeling zijn.
Wat dan wel lekker is dat we 's avonds als ik thuis van het werk lekker kan aanschuiven bij de houtkachel, drankje erbij : genieten maar ! Daar lekker warm bij de kachel kwamen we tot de conclusie dat het vandaag echt zo'n dag was voor een Elfstedentocht. Niet van dat kinderachtige gedoe van de laatste keren dat tie verreden werd, dat ze bijna zwemmend aankwamen. Nee, gewoon zoals je de foto's ziet van de Tocht der Tochten in '63. Dat waren pas echte schaatsers ! Bevroren tenen, snorren, baarden, ogen en andere ledematen, dat willen we zien ! Mensen die niet meer kunnen, zich kruipend, glijdend en klunend zich naar de eindstreep proberen te komen. En wij maar genieten met nog een extra houtblok in de kachel, tv en een glaasje likeur erbij en ondertussen commentaar leveren als er weer een schaatser uitvalt : "Watje ! Wat kinderachtig, je bent ook geen volhouder !". Tja, de beste schaatsers staan aan wal hè ? Een Elfstedentocht zo zwaar dat die van '63 erbij verbleekt. Een tocht die de analen in gaat als de Tocht der Tochten; de Hel van 2010. En wij waren erbij !
Wat dan wel lekker is dat we 's avonds als ik thuis van het werk lekker kan aanschuiven bij de houtkachel, drankje erbij : genieten maar ! Daar lekker warm bij de kachel kwamen we tot de conclusie dat het vandaag echt zo'n dag was voor een Elfstedentocht. Niet van dat kinderachtige gedoe van de laatste keren dat tie verreden werd, dat ze bijna zwemmend aankwamen. Nee, gewoon zoals je de foto's ziet van de Tocht der Tochten in '63. Dat waren pas echte schaatsers ! Bevroren tenen, snorren, baarden, ogen en andere ledematen, dat willen we zien ! Mensen die niet meer kunnen, zich kruipend, glijdend en klunend zich naar de eindstreep proberen te komen. En wij maar genieten met nog een extra houtblok in de kachel, tv en een glaasje likeur erbij en ondertussen commentaar leveren als er weer een schaatser uitvalt : "Watje ! Wat kinderachtig, je bent ook geen volhouder !". Tja, de beste schaatsers staan aan wal hè ? Een Elfstedentocht zo zwaar dat die van '63 erbij verbleekt. Een tocht die de analen in gaat als de Tocht der Tochten; de Hel van 2010. En wij waren erbij !
Helemaal mee eens , ik zal de start zeker niet missen.Lekker broodjes bakken eitje koken en een kopje koffie dan heerlijk voor de buis hangen.Denk dat ik vrij vraag en samen met mijn zwager naar tocht der tochten af reis.Ook heel gezellig.
BeantwoordenVerwijderenbedankt voor je tips het is inmiddels gelukt.
Ik begin al knap op Ida te lijken.
Kop je koffie en even bij Jans het laatste nieuws bekijken, het is een feestje.
Ben net weer thuis. Iets later aan de koffie. Alweer zoveel herkenning.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben de vijgenboom ingepakt. Hopen dat ie het overleefd. Wat de Elfstedentocht van '63 betreft. Die herinner ik mij nog héél goed. Ik woonde toen nog op de boerderij in Friesland (zie ding 15). Je ziet de poelen (plassen) op de foto.
Wat hebben we daar veel geschaatst. Over de warme kachel gesproken: "Toen we net leerden schaatsen werden de schaatsen binnen aangebonden en werden we op de rug van mijn vader naar het ijs gedragen". De keukenstoel werd naar het ijs gebracht en daar schaatsten we achter.
Vele jaren later: Mijn man was gelukkig ook een fervent schaatser en we hebben samen met vrienden heel wat tochten geschaatst en na afloop een "berenburgertje" gedronken om weer lekker warm te worden. Ik zou zo nog uren door kunnen gaan met herinneringen ophalen...... en dat allemaal door jou verhaal. Warme herinneringen.
Het verhaal over hoe jullie schaatsen is echt een verhaal uit de oude doos ! Schaatsen heb ik nooit gekund, zwikte altijd door m'n enkels en als het zo koud is en ik op het ijs sta, moet ik binnen een half uur al naar de wc. Ik hou het bij het kijken naar schaatsen bij de warme kachel ;-)
BeantwoordenVerwijderen